🔴 آشنایی با سوره‌ی روم
✅ أَوَلَمْ يَرَوْاْ أَنَّ اللَّهَ يَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَن يَشَآءُ وَ يَقْدِرُ إِنَّ فِى ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ (۳۷)
🔹آیا ندیدند كه خداوند براى هر كس بخواهد (طبق حكمت)، روزى را گسترش مى‌دهد و (یا) تنگ مى‌سازد؟ البتّه در این (توسعه و ضیق) براى كسانى كه ایمان مى‌آورند، نشانه‌هایى قطعى است.
🔸كلمه‌ى «یقدر» از «قدر»، هم به معناى اندازه‌گیرى است و هم به معناى سخت‌گیرى؛ امّا در اینجا چون در كنار «یبسط» آمده، مراد تنگى و سختى است. یکی از عواملی که موجب غرور و غفلت انسان‌ها می‌شود، مسأله‌ی رزق است؛ زیاد شدن روزی، انسان‌های کم‌ظرفیت را گرفتار شادی مغرورانه می‌سازد و کم شدن روزی آنان را ناامید می‌گرداند. اما اگر انسان بداند که همه‌ی این امور به دست خداست و او بر اساس مصلحت و حکمت اقدام می‌کند، دیگر جای نگرانی و ناامیدی یا غرور و غفلت باقی نمی‌ماند و چنین انسانی در هر حال سپاس‌گزار خداست.
🔸مقصود از این که گسترش و کمبود رزق به دست خداست، آن نیست که این امور بدون حساب است، بلکه خدا بر اساس مصلحت انسان‌ها و میزان تلاش آنها روزی‌شان را کم و زیاد می‌کند و کارهای خدا حکمت‌آمیز و عالمانه است.(مشابه این آیه در سوره عنکبوت آیه ۶۲)
🔸امام علی علیه السلام فرمودند: خدای سبحان را از آن جا شناختم که گاه تصمیم‌های محکم فسخ می‌شود و گره‌ها گشوده می‌شود و اراده‌های قوی شکسته می‌شود (کلمه قصار ۲۵۰)؛ یعنی گاهی خدا برای نشان دادن قدرت خویش و برای بیدار ساختن و امتحان مردم، صحنه‌هایی به وجود می‌آورد که گره از کارهای مشکل باز می‌شود و گاه صحنه‌ای به وجود می‌آورد که اراده و تصمیم محکم افراد به نتیجه نمی‌رسد، تا بدانند که همه‌ی کارها به دست آنان نیست.
❇️ از پيام‌های آیه
▫️توجّه به این كه رزق به دست خداست، انسان را از یأس و ناامیدى باز مى‌دارد. «یقنطون اَوَلم یروا»
▫️انسان باید براى كسب معاش تلاش كند، ولى بداند كه تقدیر معیشت به دست خداست. «اللّه یبسط - یقدر»
▫️در همه‌ى قرآن توسعه‌ى روزى، قبل از تنگى آن مطرح شده است و این نشانه‌ى رحمت گسترده‌ى اوست. «یبسط - یقدر»
▫️توسعه‌ى روزى را به خاطر زرنگى خود ندانیم. «ان اللّه یبسط الرّزق»
▫️اگر توسعه و تنگى روزى به دست اوست، این همه حرص چرا؟ «انّ اللّه یبسط الرزق... و یقدر»
▫️تنها اهل ایمان از دقّت در روزى‌رسانى خداوند، درس و عبرت مى‌گیرند. (ولى افراد غافل همه چیز را سطحى مى‌پندارند.) «لآیات لقوم یؤمنون»