رقیهۜ نامی‌ست که با بو؎ دلتنگی عجین شده است . . . تو باب‌ الحوائج کوچك حسین؏ هستی که با انگشتان کودکانه‌ ات گره‌ ها می‌گشایی؛ بگشا؎ گره کور این روزها؎ جهان را..!🌿(: _گر دختر؎ پیش پدر ناز کند گره کرب‌و‌بلای همه را باز کند..