غزل شمارهٔ ۱۲۷ روشنی طلعت تو ماه ندارد پیش تو گل رونق گیاه ندارد گوشه ابروی توست منزل جانم خوشتر از این گوشه پادشاه ندارد تا چه کند با رخ تو دود دل من آینه دانی که تاب آه ندارد شوخی نرگس نگر که پیش تو بشکفت چشم دریده ادب نگاه ندارد دیدم و آن چشم دل سیه که تو داری جانب هیچ آشنا نگاه ندارد رطل گرانم ده ای مرید خرابات شادی شیخی که خانقاه ندارد خون خور و خامش نشین که آن دل نازک طاقت فریاد دادخواه ندارد نی من تنها کشم تطاول زلفت کیست که او داغ این سیاه ندارد گو برو و آستین به خون جگر شوی هر که در این آستانه راه ندارد حافظ اگر سجده تو کرد مکن عیب کافر عشق ای صنم گناه ندارد #استاد_آهی #استاد_موسوی_گرمارودی #حافظ_خوانی_و_ادبیات 🇮🇷 ڪانال #شعروادب #ایران من 🇮🇷 ┏━━━🌷💌💐━━━┓ 👉 @ashareiranman 👈 👉 @ashareiranman 👈 ┗━━━💐💌🌷━━━┛ لطفا بہ اشتراک بگذارید 👆👆👆