﷽ 🔰 عنایت حضرت رقیه (سلام‌الله‌علیها) به شیخ عباس میرزاعلی آقا یکی از فرزندان شیخ عباس قمی، می‌گوید: ✍🏻 در ناحیه حنجره‌ام دچار یک گرفتگی شدم به طوری که صدایم گرفته بود. به دکتر مراجعه کردم و دکتر پس از معاینه گفت: بعضی از تارهای صوتی شما فلج شده و دیگر خوب نمی‌شود. فعلاً چند وقتی منبر نروید، سخنرانی نکنید و حتی با خانواده‌تان هم صحبت نکنید. اگر چیزی هم خواستید، بنویسید. اگر این‌ها را انجام بدهی، ممکن است خوب بشوی. ✍🏻 بعد از مدتی، شروع کردم به عمل کردن نسخه دکتر. با هیچ‌کس نمی‌توانستم صحبت کنم، ماه رمضان نزدیک بود. مردم زنگ می‌زدند و مرا به مجالس دعوت می‌کردند. خیلی دلم گرفت. ▫️نماز ظهر و عصر را خواندم و بعد از نماز خیلی گریه کردم. متوسل به امام حسین (علیه‌السلام) شدم و گفتم: "یا امام حسین، ماه رمضان نزدیک است و مردم ما را دعوت کردند. من هر سال منبر می‌رفتم و روضه می‌خواندم برای شما، امسال این توفیق از من گرفته می‌شود. از طرفی با زن و بچه هم نمی‌توانم صحبت کنم. شما به فریاد ما برس." ▫️بعد از نماز ظهر و عصر، طبق معمول هر روز خوابیدم. در عالم رویا دیدم که یک اتاق بزرگی است؛ نصف اتاق روشن و نصف اتاق تاریک است. به آن نیمه روشن اتاق نگاه کردم و دیدم حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) نشسته‌اند، تا چشمم به حضرت افتاد، دوباره همان خواسته‌هایم را عرض کردم. ▫️حضرت فرمودند: "به این سیدی که دم در نشسته است، بگو چند جمله روضه دخترم رقیه را برایت بخواند و چند قطره اشک بریز، ان‌شاءالله خوب می‌شوی." نگاه کردم و دیدم که آن سید، آقای مصطفی طباطبایی قمی شوهر خواهر ماست. به ایشان گفتم: روضه بخوان. دیدم انگار خیلی در همان عالم رویا دوست نداشت روضه بخواند. امام حسین (علیه‌السلام) این‌بار با او فرمودند: "پاشو، روضه دخترم را بخوان." ✍🏻 او شروع کرد به روضه خواندن و من هم در همان عالم رویا شروع کردم به گریه کردن. حال خوشی داشتم که بچه‌هایم من را از خواب بیدار کردند، خیلی ناراحت شدم که چرا مرا از این حال خوش درآوردید. ▫️از خواب که بیدار شدم، رفتم مطب دکتر و از او خواستم که دوباره معاینه کند. دکتر حنجره‌ام را معاینه کرد و گفت: عجیب است حاج آقا، هیچ اثری از بیماری برای شما نمانده است. ماجرا چیست؟ ماجرای خوابم را برای‌شان تعریف کردم. دکتر خیلی گریه کرد و گفت: روضه دختر سه‌ ساله حسین (علیه‌السلام) تو را شفا داد. 📌 برگرفته از جلسات «حکایات»