#شرح_نهج_البلاغه "شرح حکمت ٧۵" 💠 اين گفتار حكيمانه اشاره به قانون كلى فلسفى است كه هرچيز تحت عدد در آيد محدود است و هرچه محدود است پايان پذير است و از آنجا كه عمر انسان ها نیز تحت عدد قرار مى گيرند؛ مثلا مى گوييم: عمر شصت ساله، يا هشتاد ساله. مفهومش اين است كه هر ساعتى كه بر انسان مى گذرد تدريجا از آن كاسته مى شود و اين سرمايه به سرعت رو به فنا مى رود. 🍃 لذا حضرت (ع) می فرمایند: "كُلُّ مَعْدُود مُنْقَض" هرچيز كه شمرده مى شود سرانجام پايان مى گيرد. آن گاه در ادامه مى فرمايد: "وَكُلُّ مُتَوَقَّع آت" و آنچه مورد انتظار است سرانجام فرا مى رسد. 💠 منظور از «متوقَّع» امورى است كه به طور قطع مى دانيم در آينده رخ مى دهد؛ مانند مرگ و پايان زندگى و قيام قيامت. اشاره به اين كه كسى كه به اين امور آگاه است بايد توجه داشته باشد كه روزى مرگ دامان او را مى گيرد و روزى در دادگاه عدل الهى حضور مى يابد. 💠آنچه امام(ع) فرموده است در واقع اشاره به دنیاى فانى و گذاران است، دنیایى که عمرش در برابر جهان آخرت بسیار ناچیز است، همان گونه که در حدیثى از پیغمبر اکرم(ص) مى خوانیم: "عمر دنیا در برابر آخرت مانند این است که یکى از شما انگشت خود را در دریایى فرو کند و سپس بیرون آورد، در این حال نگاه کند ببیند چه اندازه از آب دریا بر انگشت او باقى مانده. " 💠 این هشدارى است به همه دنیا طلبان و آنها که به آخرت و زندگى جاویدان پشت کرده اند تا بدانند چه چیز به دست مى آوردند و چه چیز را از دست مى دهند. 🆔 @ashora_karbala