امام على عليه السلام فرمودند: من أتاه الله برزق لم يخط إليه برجله و لم يمد إليه يده و لم يتكلم فيه بلسانه و لم يشد إليه ثيابه و لم يتعرض له كان ممن ذكره الله عز و جل في كتابه‏ «و من يتق الله يجعل له مخرجا و يرزقه من حيث لا يحتسب». «هرگاه خداوند به كسى رزقى عنايت كند كه گامى براى تحصيل آن بر نداشته، دستی به سويش دراز نكرده، با زبان درباره ‏اش سخنی نگفته، در طلب آن لباسى بر تن نكرده و خود را در معرض آن قرار نداده، اين شخص از كسانى است كه خداوند در قرآن(سوره طلاق ایه 2) در باره انها مى ‏فرمايد: و هر كس كه تقواى الهى پيشه كند، خداوند راه گريز [از تنگناها] برايش قرار مى‏ دهد و او را از جايى كه گمان نمى‏ برد روزى‏ اش مى‏ دهد». 📚 جامع أحاديث الشيعة (للبروجردي) ؛ ج‏22 ؛ ص128.