✅ پی‌نوشت:
1. ابن‌حماد، الفتن، ص۲۱۸. سیوطی، العرف الوردی، ص۱۲۵. متقی‌هندی، کنزالعمّال، ج۱۴، ص۵۸۸.
2. برقی، المحاسن، ص۲۳۰. لازم به ذکر است هر حدیثی ضعیفی، الزاماً به منزله حدیث جعلی نیست بلکه مقصود این است که به طرق موثق و معتبر به ما نرسیده است. از این‌رو ممکن است در مقام واقع از امام معصوم صادر شده باشد اما نمی‌تواند مُستند حکم قطعی قرار گیرد چون شرایط حجیت را دارا نیست. البته می‌تواند به عنوان موید استفاده شود.
3. حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج۴، ص۵۴۷.
4. سند احادیث موثق، معتبر و صحیحه است (رستمی، بررسی توصیفی و تحلیلی کتاب الغیبة شیخ طوسی، ص۶۱-۶۵. آیتی، تأملی در نشانه‌های حتمی ظهور، ص۸۱ و ۸۴. علی‌الصغیر، علامات الظهور بحث فی فقة الدلالة و السلوک، ج۲، ص۱۶۱-۱۶۴).
5. ری‌شهری، دانشنامه امام مهدی، ج۷، ص۱۲۵.
6. ازجمله، سند موثق و معتبر در کتاب الغیبه شیخ طوسی: أخبرنا أبوعبدالله: شیخ مفید ثقه (نجاشی، الرجال، ص۳۹۹) عن محمد بن علی بن الحسین: شیخ صدوق ثقه (نجاشی، الرجال، ص۳۹۰) عن محمد بن الحسن: ابن‌ولید ثقه (نجاشی، الرجال، ص۳۸۳) عن أحمد بن إدریس: ثقه (نجاشی، الرجال، ص۹۲) عن علی بن محمد بن قتیبه: ممدوح (نجاشی، الرجال، ص۲۵۹) عن الفضل بن شاذان: ثقه (نجاشی، الرجال، ص۳۰۷) عن الحسن بن محبوب: اصحاب اجماع ثقه (کشیّ، الرجال، ص۵۵۶) عن عمرو بن أبی‌المقدام: ممدوح ثقه (کشیّ، الرجال، ص۳۹۲. ابن‌داود، الرجال، ص۴۸۸) عن جابر الجعفی: ثقه (کشیّ، الرجال، ص۱۹۶) عن أبی‌جعفر: (امام معصوم).
7. نعمانی، الغیبة، ص۲۸۰. مفید، الإختصاص، ص۲۵۶. عیاشی، التفسیر، ج۱، ص۲۴۵. مجلسی، بحارالأنوار، ج۵۲، ص۲۳۸.
8. کورانی، المعجم الموضوعی لاحادیث الامام المهدی، ص۴۵۹ و ۵۰۰.
9. https://eitaa.com/asrzohur110/1513
10. از منظر سندی: حجت قطعی برای اثبات وقوع جنگ اصطخر نیست، زیرا در کتب معتبر شیعی گزارش نشده است.
از منظر آینده‌پژوهی: نمی‌توان به‌کل کنار گذاشت، زیرا مضمون آن به نقل از امام علی در منابع عامه و بخشی از محتوای آن در کتب معتبر شیعی ذکر شده است. از این‌رو در مظانّ احتمال و بقعه امکان باقی می‌ماند.
از منظر راهبردی: به‌مثابه «سناریوی هشدار» در مطالعات نظامی مورد توجه قرار می‌گیرد.