چرا بيشتر كودكان با حرمت بنفس بسيار كمي به نوجواني و جواني ميرسند؟ كودك نادان است، كودك ناتوان است، كودك توانايي رفع نيازهاي خود را ندارد، او براي زنده ماندن محتاج ديگران است، و روزانه بارها نه ميشنود يا دعوا ميشود، و قادر نيست تمام قوانين بزرگسالان را بياموزد، او به خاطر تخيلش فكرهاي بد ميكند، نميتواند انتظارات بقيه را براورده كند. حافظه كوتاهي دارد و قولها و قوانين را فراموش ميكند. او عاشق كشف محيط اطرافش است و و مجبور به خرابكاري كردن است تا ياد بگيرد و به خاطر همين خرابكاري ها تنبيه ميشود. او در دنياي پر قانون بزرگسالان سرگردان و گيج است و معمولا بزرگسالان دركي از عجز وناتواني او ندارند. پس تا سه سالگي به اين نتيجه ميرسد كه "من بد هستم". حالا اگر والدين هم به او بگويند تو بدي، يا والدين سعي نكنند نشان دهند من هم مثل تو اشتباه ميكنم و مثل تو خيلي چيزها را نميدانم؛ يا والدين خودشان را بزرگ و كامل نشان دهند يا فرزندشان را مرتب تنبيه كنند ، داد بزنند، ناسزا بگويند، قهر كنند يا به كودك حس گناه بدهند، تنها باعث تنفر كودك از خودش ميشوند. به همين دليل كودك خود را ميزند، يا كاري ميكند تا تنبيه شود، لجبازي ميكند و ميجنگد; يا خجالتي و مضطرب ميشود، براي هر شكستي گريه ميكند و اعتماد بنفس كمي خواهد داشت؛ و در اين ميان تمام اعتماد خود را به خود و دنيا از دست خواهد داد. متاسفانه اين كودكان در بزرگسالي دچار افسردگي يا اضطراب خواهند شد. براي جلوگيري از ايجاد حس بد در كودك، والدين روزانه بارها در جاي درست بايد به او بگويند تو خوبي، گفتن جملات عالي هستي، زيبايي، باهوشي، يا بهتريني جاي جمله تو خوبي را نخواهد گرفت. روزانه بارها به فرزندتان اين پيام را بدهيد كه تو خوبي به اميد آنكه تا هجده سالگي به اين نتيجه برسد من خوبم. در اين راه، والدين بهتر است آموزش كار خوب را جايگزين تنبيه كنند و به فرزندشان بياموزند احساس تو درست است اما رفتار تو اشتباه است و تو ميتواني رفتار اشتباه خود را جبران كني. به ميزاني كه حرمت نفس كودك بالاتر باشد، به همان اندازه رفتار بهتري خواهد داشت و در آينده تصميمات بهتري خواهد گرفت. ─━━━━⊱🐣⊰━━━━─ ♡•• @farzande_nikoo