سحرگاه دوشنبه سیزدهم بهمن ماه ۱۳۸۸ مشیت الهی براین قرارگرفت که بنده ای مطیع وتسلیم امرش رابسوی خود بخواند. استادطاهائی به سوی حق عروج کرده و دعوت معبودش را لبیک گفته است.او که سفارشش اطاعت خدا، صبوریش درس استقامت، هشدارش ترس ازحساب و کتاب قیامت و دعایش عاقبت بخیری بود. توصیه اوبه تقوا و شناخت و ظیفه وانجام آن، و استدعایش حرکت درمسیر بندگی خدا و توجه وتوسلش به ائمه اطهار بخصوص امام زمان بود آنان رابهترین الگو،اسوه،و واسطه فیض الهی وسبب نزول رحمت میدانست و به این باورافتخارمیکرد. او مدافع ولایت،غمخوارامت، مدیری باتدبیر ومادری دلسوز بود. او صداقت و خلوصش زبان زد همگان و سفارشش نیزهمین بود.او انسانی متواضع و راز و نیازش بامعبود، او همه چیز بود مهربان بود و مهربان بود و مهربان....‌.‌.