🔻 بهنگام میان هنگامه‌ها 🔹خوش آمدید ای بدن های مجروح و ارواح تعلق یافته به عزّ قدس الهی. ♦️هر وقت کار گره خورد -نه که کار گره بخورد، گره به ذهن و زنگار به روح ما افتاد- آمدید و جان ها را صیقل دادید تا مگر دوباره، نور حقیقت در آن ها بتابد و حیرت، رخت بر بندد. 🔹خوفی اگر بر سر ما می تازد، و غم و حزنی اگر گریبانگیر می شود، در هنگام و هنگامه هایی است که مانند کِرم در پیله دنیایی خود می تنیم؛ و هر چه شتاب بیشتر، حجم حجاب ها و اسارت ها فزون تر و شکافتن پیله، دشوارتر. ♦️اگر فرشتگان، پیام آور بشارتند؛ «إِنَّ الَّذينَ قالوا رَبُّنَا الله ثُمَّ استَقاموا تَتَنَزَّلُ عَلَيهِمُ المَلائِكَهًْ أَلّا تَخافوا وَلا تَحزَنوا وَ أَبشِروا بِالجَنَّهًْ الَّتي كُنتُم توعَدونَ»؛ شما خود، بشارت فتحید. «فَرِحينَ بِما آتاهُمُ الله مِن فَضلِهِ وَ يَستَبشِرونَ بِالَّذينَ لَم يَلحَقوا بِهِم مِن خَلفِهِم أَلّا خَوفٌ عَلَيهِم وَلا هُم يَحزَنونَ». 🔹همیشه موقعیت شناس بوده اید؛ تشخیص در وقت لازم و اقدام در وقت لازم. و با این همه، مگر حُزن و خوفی هم باقی می ماند؟! ♦️جولان شما، افتادن و برخاستن شما، و دل بردن های شما، لبریز بشارت است. و خدا می داند هر کدام شما، چه توفانی از شور و اشتیاق در جان هزاران انسان پاک سرشت بر پا می کنید؛ "رقصی چنان، میانه میدانم آرزوست". 🔹شما ها بودید که حاج قاسم سلیمانی را بارها در بزم خود به طرب انداختید تا با بی تابی تمام زمزمه کند "رقص و جولان بر سر میدان کنند- رقص اندر خون خود مردان کنند/ چون رهند از دست خود، دستی زنند- چون جهند از نقص خود، رقصی کنند/ مطربان شان از درون دف می‌ زنند- بحرها در شور شان کف می‌ زنند". ♦️شما به یک ملت آبرو دادید و سر بلندشان کردید. "ألْحَمْدُ للهِ الَّذی أکْرَمَنَا بِالشَّهَادَهًْ". سپاس خداوندی را که ما را با شهادت گرامی داشت. #ایمانی