نکته تفسیری صفحه ۱: ای نام تو بهترین سرآغاز: همه­ ی ما كارها و تلاش­ هایمان را با استفاده از وسایل و نیروهای گوناگونی آغاز می­ كنیم. مثلاً هر روز، پیش از این​كه به مدرسه برویم، صبحانه می­ خوریم و با امید به نیروی جسمی و فكری خود راهی مدرسه می­ شویم؛ یا این​که در هنگام سفر، از سلامت وسیله​ ی نقلیه​ ی خود مطمئن می­ شویم و با توجّه به وضعیّت مناسب جسمی و روحی خود، مسافرتمان را آغاز می­ کنیم. آری، هر کاری با کمک اسباب و وسایلی آغاز می­ شود؛ امّا همه­ ی این اسباب و وسایل، پدیده­ هایی هستند که خدای جهان­ آفرین به‏ وجود آورده­ و تنها با اجازه­ ی او انجام وظیفه می­ کنند. به همین سبب، آن خدای مهربان به بندگانش آموخته است که در آغاز هر کاری، پیش از توجّه به اسباب و علل ظاهری آن کار، به سبب­ آفرین اصلی توجّه کنند و از قدرت بی­ نهایت او کمک بخواهند؛ قدرتی ­که هیچ نیرویی در برابرش طاقت ایستادن ندارد و هر کاری را که بخواهد، انجام می­ دهد؛ خدایی که ما را بیشتر از هر كسی دوست دارد و می­ خواهد ما روز به روز موفّق­ تر شویم. پس چه خوب است كه همه­ ی ما در هر كاری، پیش از توجّه به نیروها و وسایل ناپایدار دنیا، كارمان را با یاد و نام خدای فناناپذیر و مهربان آغاز کنیم و همان­ طور كه بر چیزهای محبوب خود نام‏ه ایی زیبا می­ گذاریم، امور مهم و دوست‏ داشتنی­ مان را هم با نام «الله» كه تمام زیبایی­ ها و خوبی­ ها از اوست، زینت بخشیم؛ خدایی كه «رَحمّْن» یعنی بسیار مهربان است؛ بسیار مهربان­ تر از پدر و مادر عزیزمان که از سر مهربانی و بی آن­که به ما نیازی داشته باشد، به وجودمان آورد و مورد احترام خود قرار داد و نعمت­ هایش را از آسمان و زمین بر ما ارزانی كرد؛ نعمت دیدن، شنیدن، فكر كردن، راه رفتن؛ نعمت پیامبران و امامانی كه راه خوشبخت شدن را به ما نشان می­ دهند؛ نعمت پدر و مادری مهربان كه ما را از جان خود عزیزتر می­ شمرند؛ و هزاران نعمت دیگر كه اگر لحظه­ ای به آن­ها فكر كنیم، شگفت­ زده می­ شویم و زبانمان ناخودآگاه به شكر آن خدای مهربان باز می­ شود. خدایی كه «رَحیم» یعنی همیشه مهربان است و بهشت جاودان كه با آن­همه نعمت­ های زیبایش برای نیكوكاران آماده شده، نشانه­ ای از رحیم بودن اوست. آری، چه زیباست كه پیش از هر كاری، دهان خود را به نام مبارك او خوشبو كرده، این آیه­ ی زیبای كتاب خدا را تلاوت کنیم: «بِسمِ اللهِ الرَّحمّْن الرَّحیمِ». یعنی من كارهایم را با نام خدایی شروع می­ كنم كه بسیار مهربان است و بندگان خویش را همیشه دوست دارد؛ در زندگی­ ام از او كمك می­ خواهم و تمام پشت­كار و نیرویم را به كار می­گیرم تا كارهایم را به بهترین شكل به انجام رسانم. حضرت محمّصلوات الله علیه فرموده است: «هر كار مهمّی كه با نام خدا آغاز نشود، ناتمام و بی­ نتیجه خواهد ماند.» همچنین امامان ما در باره­ ی شروع كارها با نام خدا سفارش­ های زیادی كرده­ و فرموده­ اند كه پیش از غذا خوردن، وارد شدن به منزل، وضو گرفتن و سوار شدن بر وسیله­ ی نقلیه و هر کار دیگری حتماً «بِسمِ اللهِ الرَّحمّْن الرَّحیمِ» بگوییم تا خدا ما را در کارهایمان یاری کند.[1] همچنین پیشوایان ما توصیه كرده­ اند كه «بِسمِ الله» را بلند و شمرده بگوییم؛ نه آهسته و در دل. باید بدانیم كه «بِسمِ اللهِ الرَّحمّْن الرَّحیمِ» در ابتدای همه­ ی سوره­ های قرآن آمده و از آیات آن سوره است؛ مگر سوره­ ی توبه كه «بِسمِ الله» ندارد.[2] [1] . اطیب البیان، ج 10، ص 133 [2] . زيرا سورة توبه با اعلام بيزاري و قطع رابطة مسلمانان با كافران پيمان­ شكن آغاز شده و بدين خاطر خداوند از شروع اين سوره با بسم­ الله الرحمن الرحيم خود كه نشان دهندة لطف و مهرباني­ اش مي­ باشد سخني به ميان نياورده است. 🕊👇