بسم الله الرحمن الرحیم،
موسسه فرهنگی هنری حدیث عشق
اگر از عمران جهان جز یک روز باقی نمانده باشد، خدا آن روز را به گونه ای طولانی میسازد تا مردی از نسل وخاندان پیامبر اکرم ص. برانگیخته شود و اوست که زمین راپر از عدل وداد میکند که در سوره الانبیاء تاکید دارد و
منظور از آیه ۱۰۵ سوره انبیاء حکومت حضرت مهدی(عج) است؟
قرآن کریم در آیه 105 سوره انبیاء می فرماید: ما در کتاب زبور علاوه بر قرآن مجید (یا پس از تورات) نوشتیم که زمین را بندگان صالح و شایسته من در اختیار خواهند گرفت. در ذیل آیه فوق از امام باقر(ع) نقل شده است: اینها همان یاران مهدى(عج) در آخر زمان خواهند بود؛ همان مردان و زنان خود ساخته اى که وارث همه میراثهاى زمین خواهند شد؛ و شایستگى این رسالت بزرگ را خواهند داشت. در کتاب «مزامیر داوود» کنونی که جزء کتب عهد قدیم (تورات) است عین این موضوع به تعبیرات گوناگون دیده مى شود.
در سوره انبیاء (آیات 105 و 106) مى خوانیم: « وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِن بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الْأَرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ * إِنَّ فِی هذَا لَبَلَاغًا لِّقَوْمٍ عَابِدِینَ ».
قبلا به مفهوم این چند لغت باید توجّه کرد:
«ارض» به مجموع کره زمین گفته مى شود و سراسر جهان را فرا مى گیرد؛ مگر اینکه قرینه خاصّى در کار باشد.
«ارث» در لغت به معنى چیزى است که بدون معامله و داد و ستد به دست کسى مى افتد، ولى در بعضى موارد از قرآن کریم، ارث به تسلّط و پیروزى یک قوم صالح بر ناصالحان؛ و در اختیار گرفتن مواهب و امکانات آنها گفته شده است.
«زبور» در اصل به معنى هرگونه کتاب و نوشته است؛ ولى معمولا به کتاب «داوود» که در عهد قدیم از آن تعبیر به «مزامیر داود» شده اطلاق مى گردد؛ و آن مجموعه اى از مناجاتها و نیایشها و اندرزهاى داوود پیامبر است؛ این احتمال نیز وجود دارد که زبور تمام کتب آسمانى پیشین (قبل از قرآن) بوده باشد.
«ذکر» در اصل به معنى هر چیزى است که مایه تذکّر و یادآورى باشد ولى در آیه فوق به کتاب آسمانى موسى(علیه السلام) «تورات» تفسیر گردیده به قرینه این که قبل از زبور معرّفى شده است، و طبق تفسیر دیگرى «ذکر» اشاره به قرآن مجید است زیرا که در خود آیات قرآن این عنوان به قرآن گفته شده «ان هو الاّ ذکر للعالمین»
«صالح» به معنى شایسته و صلاحیت دار است و هنگامى که بطور مطلق گفته شود صلاحیّت و شایستگى از تمام چیزها را فرا مى گیرد؛ شایستگى علمى؛ شایستگى اخلاقى؛ شایستگى از نظر ایمان و تقوى و آگاهى و مدیریت.
و به این ترتیب مفهوم آیات چنین مى شود:
ما در کتاب زبور علاوه بر قرآن مجید (یا پس از تورات) نوشتیم که زمین را بندگان صالح و شایسته من در اختیار خواهند گرفت؛ و همین براى گروه عبادت کنندگان (و آنها که در مسیر بندگى خدا گام بر مى دارند) حسینی