#خروج‌سفیانی الکافی: عَنِ الفَضلِ الکاتِبِ، قالَ: کُنتُ عِندَ أبی عَبدِ اللّهِ علیه السلام فَأَتاهُ کِتابُ أبی مُسلِمٍ، فَقالَ: لَیسَ لِکِتابِکَ جَوابٌ، اخرُج عَنّا، فَجَعَلنا یُسارُّ بَعضُنا بَعضاً. فَقالَ: أیَّ شَیءٍ تُسارّونَ یا فَضلُ؟ إنَّ اللّهَ عَزَّ ذِکرُهُ لا یَعجَلُ لِعَجَلَةِ العِبادِ، ولَإِزالَةُ جَبَلٍ عَن مَوضِعِهِ أیسَرُ مِن زَوالِ مُلکٍ لَم یَنقَضِ أجَلُهُ، قُلتُ: فَمَا العَلامَةُ فیما بَینَنا وبَینَکَ جُعِلتُ فِداکَ؟ قالَ: لا تَبرَحِ الأَرضَ یا فَضلُ حَتّی یَخرُجَ السُّفیانِیُّ، فَإِذا خَرَجَ السُّفیانِیُّ فَأَجیبوا إلَینا-یَقولُها ثَلاثاً-وهُوَ مِنَ المَحتومِ. الکافی -با سندش به نقل از فضل کاتب-: نزد امام صادق علیه السلام بودم که نامۀ ابو مسلم آمد. امام علیه السلام فرمود: «نامۀ تو پاسخی ندارد. از نزد ما بیرون برو». ما با هم پنهانی شروع به گفتگو کردیم که امام فرمود: «ای فضل! چه چیزی مخفیانه می‌گویید؟ خداوندِ والایاد، به خاطر عجلۀ بندگانش، عجله نمی کند و جا به جا کردن یک کوه، از نابودی حکومتی که اجلش نرسیده، آسان تر است». گفتم: فدایت شوم! نشانۀ میان ما و شما چیست؟ فرمود: «ای فضل! از جایت تکان نخور تا سُفیانی خروج کند و چون سفیانی خروج کرد، ما را لبیّک بگویید»و سه بار این را فرمود [و افزود: ]«که خروج او، از نشانه‌های حتمی است». [۲] ---------- (۲). الکافی: ج ۸ ص ۲۷۴ ح ۴۱۲، بحار الأنوار: ج ۴۷ ص ۲۹۷ ح ۲۰.