دیگه از رفتن آدما تعجب نمیکنم...! انگار وقتی یه نفر میاد، پی رفتنشو از همون روز اول به جونم میمالم... تو مغزم با خودم میگم ببین اینی که امروز اومد ممکنه فردا بره... بی دلیل، بی خداحافظی، بی بازگشت...! میتونی تحمل کنی...؟! اگه میتونی بذار بیاد تو زندگیت... حقیقتا روزای اول رفتنش حالم بده، گریه میکنم، گاهی دلم میگیره... ولی به خودم فقط اجازه همون یه روز غمبرک زدنو میدم... از فرداش سعی میکنم بلندشم به خودم برسم... برم تو خیابونو راه برم... آروم که شدم و نفسی تازه کردم برگردم خونه... آره من خیلی وقته از رفتن آدما تعجب نمیکنم...! مطمئنم اونی که اومد یه روزم از همون راه برمیگرده و میره... تنها کسی که نباید از خودم دور بشه خودمم...! خودم اگه از این جسم بذارم و برم کارم تمومه...! پس سعی میکنم تو زندگیم از رفتن خودم بترسم، تا از رفتن دیگران...! - حناشجاع