💔🍃
دلتنگے، همون قطرہ اشڪیِ ڪہ درست وسطِ خندههایِ بلندت میچڪہ رویِ گونههات و تو سرتو خم میڪنے ڪہ ڪسے نفهمه…
دلتنگے همون بغضِ لعنتیایہ ڪہ میچسبہ بہ گلوت، درست وسطِ خوردنِ غذایِ مورد علاقت بعد یہ روزِ شلوغ، و تو همهے حستو برمیگردونے و صورتت خیس میشہ...
دلتنگے همون وقتیہ ڪہ زل میزنے بہ ڪتابت و بہ خودت میاے میبینے نیم ساعت گذشتہ و تو هنوز قفلے روے همون یہ خط و حتے نفهمیدے چطورے گذشتہ!
دلتنگے اون آهنگیہ ڪہ با تردید ردش میڪنے و بعد از پنج دیقہ پلے میشہ و با گریہ بارها گوشش میدے...
دلتنگے خودِ تویی…
خودِ تویے ڪہ انقدر همهے تار و پودمُ مالِ خودت ڪردے ڪہ به جاے هوا تورو نفس میڪشم، تورو میبینم، تورو میشنوم؛ و تو نیستے...
دلتنگے شاید همین توهمِ دوستداشتنیِ بودنتہ؛ وقتے ڪہ تو نبودنت دست و پا میزنم!