🔰 درآمدی بر فراخوان ملاقات با ولیّ
🔶 آن زمان که پیام فراخوان «ملاقات با ولیّ» منتشر شد، کم تر کسی تصور این استقبال جدی و پرشور از سمت دانشجویان را می داشت. استقبالی که نشان دهنده نکات و پیام‌های خاصی بود.
◀️از یک طرف محدودیت جمعیت دیدار دانشجویی در سه سال اخیر، اشتیاق قشر دانشجو به ابراز نظراتش را افزایش داده
◀️و از طرفی دیگر عدم تخصیص ظرفیت مناسب برای رساندن صدای دانشجو، او را به استقبال و استفاده از ابتکارات اینچنینی وا می‌دارد.
◀️ دانشجویی که پس از وقایع اخیر دانشگاه‌ها بیشتر از نسل‌های گذشته‌اش احساس می‌کند در خط مقدمی قرار گرفته است که اگر خطش سقوط کند معلوم نیست چه بلایی بر سر جامعه می‌آید.
✅ نکته حائز اهمیت این است که این تعداد پاسخ بدون تبلیغات آنچنان گسترده در دانشگاه‌ها رقم خورده است که اگر تریبون‌های رسمی و پرمخاطب، آن را پوشش می‌دادند طبیعتا با چندبرابر این تعداد روبه‌رو می‌بودیم.
🔶 در مورد محتوای پیام‌ها و پاسخ‌ها، نگارنده که خود سهم کوچکی در بررسی پاسخ‌ها و تحلیل‌شان داشت بر این باور است که دغدغه‌ها و نگرانی‌های ابراز شده‌ی دانشجویان بر همان محور برجسته‌ترین موضوعات جامعه و یا مفاهیم معروف و منتشرشده در فضای دانشگاهی است. موضوعاتی چون اقتصاد، حجاب و جهاد تبیین از این سنخ هستند.
✅ انتخاب این موارد و از آن مهم‌تر نحوه پرداخت به آن‌ها از زاویه‌ای طبیعی و همچنین نسبتا ارزشمند است که قشر دانشجو فریادزننده‌ی نیازها و خواست‌های جامعه و مطالبات رهبری باشد
⚠️ و از زاویه‌ای دیگر هشدارهایی می‌دهد. هشدارهایی از این جنس که قشر دانشجو ممکن است صرفا بلندگویی باشد با نیت بهبود اوضاع . بلندگویی که ورودی آن دیگر با اشتقاق از مبانی ، *گرصد دقیق صحنه و یافتن راه‌حل‌های ولو ساده و اولیه تنظیم نمی‌شود بلکه صرفا منتظر است تا ببیند رسانه‌ها ، تنظیم‌گران افکار عمومی و... چه خوراکی را برای جامعه فراهم کرده‌اند تا او نیز شروع به دادزدن همان‌ها کند.
✔️ با این منوال نمی‌توان از دانشجو و جریان دانشجویی انتظار آنچنان بالایی داشت. جریان دانشجویی باید بیش از این خود را متولی اصلاح امور ببیند و گفتمان‌ساز مسیری برای سایرین شود. صرف تکیه بر سابقه‌ای خاطره انگیز نمی‌تواند متضمنِ حرکتِ همیشه بر مدار صحیح باشد.
🔶 مسئله مهم دیگری نیز که در بین پاسخ‌ها خودنمایی می‌کرد، افت ادبیات پاسخ‌ها نسبت به سابق است. گویا دانشجو همان حرف‌های نسبتا همیشگی را نیز نمی‌تواند به شیوایی و بلاغت بیان کند.
◀️ هر نهاد گفتمان‌ساز نیاز دارد تا با روش‌هایی که هم متناسب با لسان قوم و هم استوار و گویاست زبان به تبیین باز کند و بدون لکنت زبان به بیان حق بپردازد.
◀️ در روزگار فعلی ما که بنابر فرمان صادر شده‌ی جهاد تبیین، دانشجو بیشتر از هر زمانی عهده دار مسئولیت گویندگی و بیان است لازم است تا این توانایی را در خود تقویت کرده و ادبیاتش را متاثر از فخامت و استواری قرآن و متون به ارث رسیده دینی و ملی ارتقا دهد.
✅ این تلاش‌ها و بسیار بیش از این‌ها مقدمه‌ای است برای آمادگی هر چه بیشتر جریانی که خود را صاحب انقلاب و از آن جهت مهم‌ترین خادم آن می‌بیند.
💠 زنده باد دانشگاه و دانشجو
✍محمد ناصربخت، «دبیر اسبق مجمع دفاتر دانشگاه علم و صنعت»
✳️ قرارگاه شهید آوینی
🆔 @avini_57