• اگر انسان عالِمی باشی، به تو حسد می‌برند و براي اين‌كه تو را از چشم ديگران بیاندازند، درصدد عیب‌جویی و خرده‌گیری از تو برمی‌آیند؛ • اگر مطلبي را ندانی، و بخواهی از دیگران استفاده کنی، همت ندارند که تو را راهنمایی و ارشاد کنند. • اگر به دنبال دقایق و ظرايف علمی باشي، طعنه مي‌زنند كه آدم بیکاری است، كه در پي چنين مسائلي است. • اگر طلب علم را رها کنی،‌ تو را کودن و کم‌استعداد مي‌خوانند. • اگر نسبت به انجام عبادات اهتمام داشته باشی؛ می‌گویند: این آدمِ ظاهرساز و ریاکاری است. • اگر سکوت پيشه کنی، می‌گویند: لال است. • اگر صحبت کنی، می‌گویند: چه قدر پرحرف است. • اگر پول خرج کنی، می‌گویند: آدم ولخرجی است • اگر اقتصاد داشته باشی، تو را خسیس می‌نامند. • اگر به پولشان نياز داشته باشی، و از آنها درخواست کمک کني، رابطه‌شان را با تو قطع می‌کنند؛ • اگر نسبت به آنها بی‌اعتنا باشی، حتي ممكن است تو را كافر و خارج از دين معرفي کنند. #مردم این چنین اند... _ اول‌جامعه‌شناس‌عالم،علی‌علیه‌السلام | بحارالانوار،ج۷۴، ص۲۳۴