⚫ منافق ⚫️ 🌷 بخش مهمی از خطبهء صد و هفتاد و ششم نهج البلاغه🌷 حضرت امیر در این بخش از سخنانشان با ذکر یک آیه از قرآن مجید، به موعظهء مردم پرداخته و فرموده اند: آگاه باشيد! آنچه پیشتر، مقدر بود، تحقق یافت و آنچه در ارادهء خداوند بود به وقوع پیوست. و تحقيقا من از وعدهء خداوند و حجت او سخن می گويم. 💚 خداوند متعال فرموده است: کسانیکه گفتند: پروردگار ما (الله) است و سپس در تحقق بخشيدن به اين اعتقاد برين (و توحيد ناب) استقامت ورزيدند، فرشتگان بر آنان نازل می شوند (و به آنان می گويند) که مترسيد و اندوهگين مباشيد و بشارت باد شما را به بهشتی که وعدهء آن به شما داده شد. آیهء ۳۰ سورهء فصلت. شما که گفتيد بزرگترين اعتقاد الهی را پذيرفته ايد، حال بر عمل به کتابش و به راه روشن و طريق شايستهء عبادت او استقامت بورزيد، سپس از اين طريق منحرف نشويد و بدعت در آن مگذاريد و با آن مخالفت نکنيد. زيرا منحرفان، از الطاف و عنايت خداوند در روز قيامت از مشکلاتشان کارگشایی نمی شود. سپس اخلاق خود را دگرگون مسازید و آنرا از دست ندهید.. 👈 زبان را يکی کنيد و هر انسانی زبان خود را حفظ کند، زيرا اين زبان برای صاحبش سرکش و متمرد است. سوگند بخدا، من بنده ای را نمی بينيم که تقوا ورزيدن سودی بحال او داشته باشد مگر اينکه زبان خود را حفظ کند (بسیار مهم. دقت کنیم). 👈 👈 👈 قطعی است که زبان شخص باايمان در پشت قلب او و قلب منافق پشت زبان اوست. زيرا هنگامیکه مومن بخواهد سخنی بگويد، نخست دربارهء آن در نفس خود می انديشد، اگر خير و صلاح باشد، آنرا آشکار می کند و اگر شر و فسادی در آن باشد آن سخن را می پوشاند. قطعی است که شخص منافق هر چه به زبانش آيد، بدون اينکه بداند به نفع او يا به ضرر اوست، آنرا ابراز می کند. 👈 آنگاه ادامه دادند: 🌸 رسول خدا فرمودند: ايمان هيچ بنده ای تکميل نمی شود مگر اينکه قلب او در مسير حق، استقامت داشته باشد و قلب او از استقامت محروم است تا زبانش در مسير حق استوار گردد. ( به این معنی که تا زبان فرد در مسیر حق، استقامت نداشته باشد، قلب او در مسير حق، استقامت نخواهد یافت). 👈 سپس ادامه دادند: هر که از شما بتواند به ديدار خداوند متعال نائل گردد، با دستی پاک از خونهای مسلمانان و اموال آنان و با زبانی سالم از اهانت به نواميس آنان، بسوی چنين ديدار حرکت نمايد. 👈 و بدانيد ای بندگان خدا! شخص باايمان چيزی را در سال حاضر حلال می شمارد که در سال اول هم آنرا حلال شمرده بود و حرام می داند در امسال، چيزی را که در سال اول هم آنرا حرام می دانست و آنچه که مردم بدون دلیل شرعی ايجاد کرده اند، آنچه را که برای شما تحريم شده بود، حلال نمی کند. زيرا حلال همانست که خداوند آنرا حلال نموده و حرام همانست که خدا آنرا تحريم فرموده است. 👈 شما امور (حيات فردی و اجتماعی) را تجربه نموده و تحقيق و کاوش دقيق برای تفکيک حق و باطل از يکديگر انجام داده ايد و با آگاه ساختن شما به سرگذشت گذشتگان، شما را پند و اندرز داده اند و برای شما مثالها زده اند. شما به يک امر روشن دعوت شده ايد، پس ناشنوای حقيقی کسی است که آن نصايح را نشنود و نابينای واقعی کسی است که خود را از بينايی به آن حقايق تجربه شده و نصايح، محروم بسازد. 👈 و کسیکه خداوند به وسيلهء آزمايش و تجارب، نفعی به او نرساند، از هيچ اندرزی سود نمی برد و از پیش رو دچار تقصیر می شود، طوریکه ناشناخته را پندارد می شناسد و شناخته را گویی نمی شناسد. (منظور کسی است که آنقدر در مسیر انحراف پیش رفته که دیگر حق را از باطل تشخیص نمی دهد و خداوند، یاری رسان او نیست).