سوره نمل (آیه ۴۰) قَالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتَابِ أَنَا آتِيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قَالَ هَٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّي لِيَبْلُوَنِيٓ أَأَشْكُرُ أَمْ أَكْفُرُ وَمَنْ شَكَرَ فَإِنَّمَا يَشْكُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ كَفَرَ فَإِنَّ رَبِّي غَنِيٌّ كَرِيمٌ (٤٠) (امّا) كسی كه دانشی از كتاب (آسمانی) داشت گفت: «پیش از آنكه چشم بر هم زنی، آن را نزد تو خواهم آورد!» و هنگامی كه (سلیمان) آن (تخت) را نزد خود ثابت و پابرجا دید گفت: «این از فضل #پروردگار من است، تا مرا آزمایش كند كه آیا شكر او را بجا می‌آورم یا كفران می‌كنم؟! و هر كس شكر كند، به نفع خود شكر می‌كند؛ و هر كس #كفران نماید (بزیان خویش نموده است، كه) پروردگار من، غنیّ و كریم است!»