❇ تفســــــیر آن‌گاه دعا و نیایش خود را چنین ادامه مى دهد: پروردگارا، من بعضى از فرزندانم را در سرزمین بى آب و علفى، در کنار خانه اى که حرم تو است، ساکن ساختم تا نماز را به پا دارند (رَبَّنَا إِنِّى أَسْکَنتُ مِنْ ذُرِّیَّتِى بِوَاد غَیْرِ ذِى زَرْع عِنْدَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنَا لِیُقِیمُوا الصَّلَوةَ). و این هنگامى بود که ابراهیم پس از آنکه خداوند پسرى از کنیزش هاجر داد و نامش را اسماعیل گذاشت، حسادت ساره، همسر نخستین ابراهیم، تحریک شد و نتوانست حضور هاجر و فرزندش را تحمّل کند، از ابراهیم(علیه السلام)خواست که آن مادر و فرزند را به نقطه دیگرى ببرد و ابراهیم، طبق فرمان خدا، در برابر این درخواست تسلیم شد و اسماعیل و مادرش هاجر را به سرزمین مکّه که در آن روز منطقه اى خشک و بى آب و علف بود، آورد و در آنجا ساکن نمود و بعد آنها را ترک کرد. چیزى نگذشت که کودک و مادرش در آن هواى گرم تشنه شدند. هاجر براى نجات جان کودکش تلاش فراوان کرد، امّا خدایى که اراده کرده بود آن سرزمین به صورت یک کانون بزرگ عبادت درآید، چشمه زمزم را آشکار ساخت. چندان فاصله نشد که قبیله جُرهُم که از آنجا مى گذشتند، با پیدایش چشمه زمزم، در آنجا رحل اقامت افکندند و مکّه رفته رفته شکل گرفت. 🌼🌼🌼 سپس ابراهیم(علیه السلام) در ادامه دعاى خود مى گوید: خداوندا، اکنون که آنها در این بیابان سوزان براى احترام خانه ات مسکن گزیده اند تو دل هاى گروهى از مردم را متوجّه آنان ساز (فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِى إِلَیْهِمْ). و از ثمرات (مادّى و معنوى) به آنان روزى ده، باشد که شکر (نعمت هاى) تو را به جاى آورند (وَارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَرَاتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُونَ). (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۳۷ سوره مبارکه ابراهیم) @ayehsobh