❇ تفســــــیر رعایت اعتدال در انفاق و بخشش: در اینجا فصل دیگری از سلسله احکام اصولی اسلام را در رابطه با ادای حق خویشاوندان و مستمندان و در راه ماندگان و همچنین انفاق را بطور کلی، دور از هرگونه اسراف و تبذیر بیان می‌کند. 🌺🌺🌺 نخست می‌گوید: «و حقّ نزدیکان را بپرداز» (وَ آتِ ذَا الْقُرْبی حَقَّهُ). «ذَا الْقُرْبی» مفهوم وسیعی دارد و همه خویشاوندان را شامل می‌شود، گرچه اهل بیت پیامبر از روشنترین مصداق‌های آن می‌باشند و شخص پیامبر از روشنترین افراد مخاطب به این آیه است. «و (همچنین حق) مستمندان و در راه مانده را» (وَ الْمِسْکِینَ وَ ابْنَ السَّبِیلِ). در عین حال «هرگز دست به تبذیر نیالای» (وَ لا تُبَذِّرْ تَبْذِیراً). و بیش از حد استحقاق به آنها انفاق مکن. دقت در مسأله اسراف و تبذیر تا آن حد است که در حدیثی می‌خوانیم: پیامبر صلّی اللّه علیه و آله از راهی عبور می‌کرد، یکی از یارانش به نام سعد مشغول وضو گرفتن بود و آب زیاد می‌ریخت، فرمود: چرا اسراف می‌کنی ای سعد! عرض کرد: آیا در آب وضو نیز اسراف است؟ فرمود: «آری! هر چند در کنار رود جاری باشی». (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۲۶ سوره مبارکه إسراء) @ayehsobh