#یک_نکته_از_هزاران 🍃🌱 عصر رسول اكرم اسلام (ص ) بود، در مدینه ، شخصی درخت خرمائی در خانه اش داشت ، كه قسمتی از شاخه های آن درخت به خانه همسایه سرازیر بود. با توجه به اینكه همسایه او شخصی عیالمند و فقیر بود. او وقتی می آمد تا از خرمای درخت خود بچیند، به بالای درخت می رفت و خوشه های خرما را می چید، و در ظرفی می گذاشت . هنگام چیدن خرما، گاهی چند دانه خرما به خانه همسایه می افتاد، كودكان همسایه آن خرماها را برداشته و می خوردند. صاحب درخت آنها را از برداشتن آن خرماها برحذر می داشت ، و از درخت پائین می آمد و خرماها را از كودكان فقیر همسایه می گرفت و حتی اگر در دهانشان بود، آن را با انگشتانش بیرون می آورد. همسایه فقیر از این وضع ناراحت شد، به محضر رسول خدا(ص ) رفت و به عنوان شكایت ، جریان را به آن حضرت عرض كرد. رسول اكرم (ص ) فرمود: صاحب درخت خرما را می بینم ، بلكه این مشكل شما حل شود، تو برو. پیامبر(ص ) صاحب درخت را دید و جریان را به او گفت و سپس فرمود: آن نخله را كه شاخه هایش به خانه همسایه فقیرت سرازیر است ، به من بده كه ضامن می شوم عوض آن را در بهشت به تو بدهند. صاحب درخت گفت : من نخلهای بسیار دارم ، ولی هیچیك از آنها مانند این نخله ، پر بار نیست و حاضر به این معامله نیستم ، این را گفت و از محضر رسول خدا(ص ) مرخص شد. در این میان شخصی (كه نقل می كنند ابوالدحداح نام داشت ) گفتگوی پیامبر(ص ) و صاحب درخت خرما را از نزدیك شنید، و پس از رفتن صاحب درخت ، به محضر پیامبر(ص ) نزدیك شد و عرض كرد: اگر من آن نخله را از صاحب درخت خریداری كنم و به شما واگذار نمایم آیا نخله ای را در بهشت برای من ضامن می شوی ؟!. رسول اكرم (ص ) فرمود آری . ابوالدحداح فرصت شناس مرد صاحب درخت رفت و او را ملاقات نموده و درباره خرید آن نخله با او صحبت كرد، و پس از چك و چانه ، آن نخله را به چهل نخله دیگر خرید، و طبق درخواست صاحب درخت ، نزد جمعی شهادت داد كه من فلان درخت را از صاحبش خریدم كه در مقابل چهل درخت خرما به او بدهم . سپس مرد نیكوكار نزد رسول اكرم (ص ) آمد و جریان را به عرض رساند و گفت :اكنون درخت مال من است و آن را به شما واگذار كردم . رسول اكرم (ص ) نزد همسایه فقیر رفت و آن نخله را به او بخشید و فرمود: از این درخت تو و خانواده و فرزندانت بهره مند شوید. در این هنگام خداوند سوره واللیل (نود و دومین سوره قرآن ) را نازل كرد، كه آیه 5 و 6 و 7 این سوره ناظر به ستایش آن مرد نیكوكار(ابوالدّحداح ) است ، و منظور از آیه 8 و 9 و 10 و 11 این سوره ، سرزنش صاحب درخت بخیل می باشد. به این ترتیب ، یكی مثل صاحب درخت ، تیره دل ، و بخیل و دنیاپرست ، بی سعادت و محروم از مواهب الهی و بدبخت شد. و دیگری مثل ابوالدحداح ، خوشبخت در دنیا و آخرت گردید، و در این آزمایشگاه دنیا برنده شد. و ضمناً از كلاس رسولخدا (ص ) این درس را آموختیم كه باید واسطه خیر شد، و در حوادث مربوط به مستضعفین بی تفاوت نبود. داستان دوستان / محمد محمدي اشتهاردي ᯽────❁────᯽ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@azsargozashteha 📚🖌 ᯽────❁────᯽