تلویزیون دارد سخنرانی استاد رحیم‌پور ازغدی داخل موکب بین الملل اربعین در راه کربلا را پخش می کند. حرفهایی می زند که کمتر اینقدر دقیق و با جرأت شنیده ایم و گاهی برخی از حرفهایش انگار پمپاژ خون را از قلبم دو برابر می کند و هیجان میگیرد مرا.
با خودم فکر میکنم چه چیزی رحیم‌پور را از بقیه اینقدر متمایز می کند؟ دو چیز که در حقیقت یک مطلب بیشتر نیست به ذهنم می رسد:
یکی فهم عمیق و درست مکتب خمینی و خامنه ای
و دیگری ایستادگی بسیار پرهزینه پای آن مکتب
نمی‌فهمم چگونه می شود برای انقلاب خمینی و خامنه ای طرح داد و نسخه پیچید وقتی عمق نگاه قیام لله خمینی و خامنه ای را فهم نکرده باشی و حتی یک سیلی برای این اعتقاد نخورده باشی؟ چگونه می توان گرهی از کار جریان حاکمیت دین خدا باز کرد وقتی نه در دفاع مقدس، نه در فتنه های ۷۸ و ۸۸ و ۹۶ و ۹۸ و ۱۴۰۱ و نه در دفاع از حرم و نه در.... حضور موثری نداشته باشی و هزینه ای از جان یا مال یا آبروی برای این حاکمیت نپرداخته باشی؟
ناجی حقیقی هر حرکت یا پدیده ای صرفا کسانی هستند که آن حرکت یا پدیده را عمیقا شناخته اند، با جان و دل پذیرفته آمد و تا پای جان به این عقاید خود پایبند بوده و مانده اند. طبیعی است هر ادعایی می بایست نشانه ای داشته باشد.