وقت جدایی من و ماه صیام شد یعنی غروب طلعت این بارِ عام شد دارد بساط ماه خدا جمع می شود آه درون سینه ی ما مستدام شد توشه برای روز جزا بر نداشتم! فرصت گذشت و خوشه ی عمرم تمام شد یادش به خیر… سوز مناجات نیمه شب وقتی که با خدا دل ما هم کلام شد یادش به خیر… لحظه ی افطار… تشنگی نام حسین گفتن ما التزام شد دست ادب به سینه نهادم به سوی او اشکم روان و ذکر لبم اَلسَّلام شد … … وای از دمی که خنده ی کوفی جماعتان بر زخم بی شمار تنش التیام شد هر کس به نوبه ی خودش از او بها گرفت! وقتی میان قتلگهش ازدحام شد… @babollharam