🕸تناقضات بهائيت در ادعاي بداعت و نوآوری بر اين اساس آنان آموزه‌هاي اديان و مذاهب گذشته را پوسيده و منفور مي‌شمارند و تعاليم علي‌محمد شيرازي (معروف به باب، سرکرده بابيت) و حسين‌علي نوري (معروف به بهاء الله، سرکرده بهائيت) را جديد، تازه و نو معرفي مي‌کنند. حسين علي نوري درباره بداعت آموزه‌هايش مي‌نويسد: «اگر گفته شود که آنچه در ظهور بديع ظاهر از قبل نبوده و کل بديع است، اين قول هم صحيح و تمامست.» (۱) عباس افندي نيز آموزه‌هاي پدر خود (حسين علي نوري) را شاهکاري بي‌بديل مي‌خواند.(۲) گلپايگاني (نويسنده و مبلغ بهائي) درباره تازگي داشتن ادعاي نبوت شيرازي و نوري مطالبی رامي‌نويسد که در عکس نوشت آمده است و کساني که در دوره اسلام از رؤساي طرق و مشايخ صوفيه ادعاي مهدويت نمودند، هم ادعاي مهدويت نوعيه بود، نه مقام شارعيت و تشريع ديانت جديده.(۳) وي همچنين مي‌نويسد: «رؤساي مذاهب هيچ يک ادعاي استقلال ننموند و مدعي وحي سماوي نشدند.»(۴) او در جاي ديگري، در تناقضي آشكار با نوشته خود، كلام خود را نقض كرده و درباره ادعاهاي مدعيان دروغين مي‌نويسد: «مقصود از مدعي کاذب کسي است که خود بدون اذن الله ادعاي مستقل نمايد و مدعي نزول وحي سماوي گردد و شريعت جديده مستقله تشريع نمايد. در اين صورت به مدعي صادق مشتبه گردد و دخان شبهات فضاي امر را تاريک گرداند و مانع استبصار اهل ارتياب شود و راه القاء شبهه و تشکيک مفتوح گردد؛ و اگر چه در هر زمان اين گونه اشخاص يافت شده‌اند و چنانکه تواريخ بدان ناطق است؛ ولي غالباً در اوان ظهورات حقه اين گونه مدعيان کاذب بسيار مي‌شوند و موجب ظلمت افق امر مي‌گردند. چنانکه تيوداي سوري و يهوداي جليلي در قرن ظهور حضرت عيسي(علیه السلام) ظاهر شدند و مسليمه کذاب و طليحه اسدي و سجاح در اوان ظهور حضرت خاتم الانبيا(صلی الله علیه وآله) مدعي مقام نبوت و رسالت گشتند و در اين قرن نيز جمع کثيري از قبيل سيد علاو در عراق و حاجي ملاهاشم بن مرحوم فاضل نراقي و احمد کرماني و خفاش يزدي و غيرهم مدعي مقام ظهور کلي شدند.(۵) حال جاي اين پرسش است كه بالأخره ادعاي وحي و نبوت و استقلال شده است يا نه؟! ايشان در معرفي مدعيان دروغين، از کساني نام مي‌برد که مدعي مقام‌هاي نبوت، رسالت و ظهور کلي شده بودند و اين اعتراف ايشان بر خلاف ادعاي پيشين است که مي‌نويسد:«رؤساي مذاهب هيچ يک ادعاي استقلال ننموند و مدعي وحي سماوي نشدند.» هر پژوهشگر آگاهي مي‌داند که بسياري از مدعياني که تاريخ اسلام به خود ديده است، ادعاي مهدويت، نبوت، رسالت و نسخ اسلام و استقلال و کتاب جديد داشته‌اند که در نوشتار جداگانه‌اي با عنوان: «نقد بداعت كلامي بابيت و بهائيت بر پايه شواهد الگوگيري از فرقه‌هاي پيشين» به آن‌ها اشاره خواهد شد. حسين علي نوري با بهره‌گيري از تعاليم اسلامي، از جمله آيه شريفه ﴿لَوْ كانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فيهِ اخْتِلافاً كَثيراً﴾ (۶) وجود تناقض و دوگانگي را دليل بر غير الهي بودن گفتار و کردار و آموزه‌هاي مدعيان نبوت و رسالت دانسته و در اثبات مظاهر الهي و نفي مدعيان دروغين مي‌نويسد: «تناقض را در ساحت اقدس مظاهر مقدسه الهيه راه نبوده و نخواهد بود. اين تناقض در نفس خلق است، نه در امر حق.»(۷) 📗۱. اقتدارات، ص ۸۷ 📗۲.مکاتيب عبدالبهاء، ج ۳،ص۷۸،۲۷۶،ج۱،ص۳۰ 📗۳.۴.۵. فرائد، ص ۱۵۶،۱۶۷ 📗۶. نساء: ۸۲. 📗۷. بديع، ص ۱۲۶. 📗مقاله: «نقد بداعت بابیت و بهائیت بر پایه شواهد الگوگیری از فرقه‌های پیشین»، محمّد علی پرهیزگار، فصلنامه مشرق موعود، شماره ۶۸. #تناقضات_بهائیت #ادعای_بهائیت 💀@bahaiyat💀