إنا لله و إنا إلیه راجعون یکی دو ماه قبل، شب جمعه ای در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها نشسته بود... تنها... مثل همان روزی که در صحن مجلس، تنهای تنها گریه می کرد و دل می سوزاند... نمازش که تمام شد، فرصت را غنیمت شمردم و کنارش زانو زدم... دست روی شانه هایش گذاشتم و گفتم: آمده ام از عمق وجودم تشکر کنم. آن روز گریه هایت را دیدم و با اینکه از تصویب برجام متأسف بودم، بر خود بالیدم که چنین نمایندگانی دارم... آن چنان هم بی فرجام نبود... به ما فهماند که انقلابمان کم یار و دلسوز ندارد... روحت شاد مرد بزرگ... روحت شاد که در اوج ناامیدی، گریه هایت امیدآفرین و الهام بخش برای ما بوده و هست... متن از: حجت‌الاسلام مصطفی صائبی @bahaneee