🔹همسرم (دارای مدرک دکتری جامعه شناسی) ترم اخیر در یکی از موسسات آموزشی، درس سلامت زنان را ارائه کرده است و بانوانی از ۸ کشور مختلف جهان شامل پاکستان، الجزایر، اوگاندا، نیجریه، افغانستان و ... سر کلاس این درس حضور داشته‌اند. اما عجیب آنکه طبق شهادت همه دانشجویان، در هیچکدام از این ۸ کشور مختلف برخلاف ایران، سبک آشپزی بانوان به صورت ایستاده نیست و بانوان به صورت نشسته، پخت و پز می‌کنند. 🔹اما در ایران، اقتضاء آشپزخانه‌های اپن که برگرفته از سبک زندگی غربی است این است که بانوان ساعات زیادی از روز را در آشپزخانه، به صورت ایستاده مشغول فعالیتهای مختلف (نظیر پخت و پز و شست و شو و ... باشند) که این نوع ایستادن برای ساعات طولانی، تبعات و معضلات بدنی و جسمی بسیار مخربی برای بدن بانوان به بار می‌آورد. 🔹عنایت بفرمایید که فلسفه آشپزخانه اپن، مانور تبرّج و تجملی است که محصول فرهنگ مصرف گرایی غربی است و بدیهی است که نمایش این نوع تجمل، جز با به نمایش درآوردن اسباب و اثاثیه آشپزخانه (اعم از سینک و فرگاز و ...)، آن هم به صورت باز و در معرض دید مهمانان میسر نمی‌شود؛ لذا لازمه چنین فرهنگ مخربی، اولا تبدیل آشپزخانه‌های سنتی و حریم‌مند به آشپزخانه‌های باز و اپن و ثانیا تعبیه وسایل آشپزخانه در ارتفاع است تا مانور تجملِ متناسب با فرهنگ مصرف‌گرایی، امکان حداکثرِ بروز و ظهور را در معرض دید دیگران بیابد. 🔹اکنون به این می‌اندیشم که کشورهایی همچون اوگاندا و نیجریه و پاکستان و ... چه داشته‌اند که موفق شده‌اند که تاکنون، اینطور در مقابل فرهنگ مخرّب غرب مقاومت کنند و ما چه نداشته‌ایم که با این شدت، ارزش‌های موجود در سبک زندگی‌مان را با ضد ارزشهای موجود در سبک زندگی غربی جایگزین کرده‌ایم؟! @baladetayyeb