شهرالله در شهر خدا 🔹حدود سه سال قبل برای پروژه طرح توسعه راس‌الحسین(ع) در سوریه، چند وقتی را مهمان برادرانمان در شهر حلب بودم. از ویژگی‌های این شهر تاریخی کثرت قابل توجه مساجد آن بود که در وقت اذان، همگی با هم چنان شروع به پخش این ندای ملکوتی می‌کردند که کل فضای شهر را این بانگ‌ ملکوتی فرا می‌گرفت به نحوی که هر شهروندی را تحت تاثیر قرار می‌داد. این مهم، در وقت سحر و مغرب در ماه مبارک رمضان، عاملی بود برای تزریق معنویت در فضای عمومی شهر که البته ساختار کالبدی شهر حلب و ممنوعیت بلندمرتبه‌سازی در آن نیز در تزریق این حجم از معنویت، بی‌تاثیر نبود. از معضلات برخی کلانشهرهای ما، علاوه بر فقر سرانه مساجد، مورفولوژی و ساختار کالبدی شهر است که سبب شده است بانگ اذان همین تعداد مساجد محدود و معدود نیز به طور شایسته، به شهروندان نرسد. 🔹ترویج عمودی سازی در کلانشهرهای ما سبب شده است تا ساختمانهای بلند، همچون موانعی صوتی برای رساندن صدای اذان به شهروندان عمل کنند؛ موانعی که طبق پژوهشهای علمی، می‌توانند شدت صدا را تا ۲۵ دسی‌بل کاهش دهند که ارتفاع ساختمان بر این موضوع بسیار تأثیرگذار است؛ به نحوی که به ازای هر متر اضافه شدن به ارتفاع ساختمان، مقدار ۱/۵ دسی‌بل بر اثر کاهندگی صدا توسط آن افزوده می‌شود. به ویژه آنکه برخلاف شهرهای سنتی که نقطه اوج آنها مساجد بود، در کلانشهرهای معاصر ما مساجد در میان انبوهی از برجها و ساختمانهای بلند محاصره شده‌اند و لذا، هم فقر سرانه مساجد، هم مورفولوژی شهر و تعدّد ساختمانهای عمودی و بلندمرتبه، و هم کوتاهتر بودن مساجد نسبت به این نوع ابنیه عمودی، سبب شده است تا دیگر همچون گذشته، بانگ ملکوتی اذان به گوش شهروندان نرسد که خلا این مهم در ماه مبارک رمضان دوچندان می‌شود. برخلاف شهرهای سنتی ما که مورفولوژی آنها چنان بود که تزریق بانگ ملکوتی اذان به اقصی نقاط شهر سبب می‌شد تا هنگام فرارسیدن رمضان و ماه خدا (شهرالله)، تجلیِ شهر خدا باشند. تفاوت از آن نوع شهرها تا این نوع کلانشهرها، به اندازه تفاوت از شهر/عبودیت تا شهر/ثروت است. شهر ثروتهایی که برخلاف گذشته، آنچه نقطه اوج آنهاست دیگر نه مساجد و ابنیه مذهبی، بلکه بانکها، مالها و ابنیه تجاری است. 🔸بلد طیب/کانال رسمی دکتر منان رئیسی https://eitaa.com/baladetayyeb