✨بسم الله الرحمن الرحیم✨ 💠 مقدمات وجودی تحقق گفتگو 🔹گفتگو آن هم برای شکوفایی فطرت حق طلب در چه بستری محقق می‌شود؟ انسان در چه شرایطی و با چه کسانی براحتی گفتگو می‌کند و ما فی الضمیر خویش را آشکار می‌سازد؟ انسان ضرورتا روابطی دارد! زیستی دارد! روزمره‌ای دارد! رفت و آمد و مخاطبانی دارد! به چرخه‌ی این روابط و تعاملات که زیست طبیعی و ضروری اوست، زندگی می‌گویند. او خارج از این چرخه نیست. لذا باید در همین چرخه، فطرتش شکوفا شود. در همین حیات طیبه رفع حجب شود و به قیام لله برسد. او در همین چرخه و روابطی که برای تامین نیازهای مادی و معنوی او شکل گرفته، فرصت شکوفایی دارد. طریقت او برای رسیدن به حقیقت توحید، به همین چرخه که نام دیگرش زندگی است بستگی دارد. 🔹پس گفتگوی او در بستر همین زندگی، امکان تحقق دارد. انسان از انس است تا انس نداشته باشد درون خود را براحتی عرضه نمی‌کند. تا احراز نکند که مخاطبش دوستش دارد و دلسوزش است کلام نمی‌گوید. تا مطمئن نشود که طرف مقابلش حق‌گرا است، حریم وجودش را به ظهور نمی‌رساند. گفتگو در بستر اخوت محقق می‌شود. در یک محیط زیبای جان یکی بودن، دلنشین و فزاینده است. مخاطبی که تعصب و تخطئه داشته باشد، گوش خوبی برای گفتگو نیست. انسان متعصب اهل شنیدن نیست. جامعه‌ی متعصب گوش شنوا ندارد. اینکه در چنین بستری گفتگو موجود نباشد خیلی منطقی است. انسان زمانی اجمال درونش را با تفصیل تکلم ظاهر می‌کند که به فهمیدن او احترام گذاشته شود. این موجود شریف الهی مادامی که با تکریم آزاد اندیشی و خیرخواهی اخوت مورد تعامل قرار نگیرد تن به گفتگو نمی‌دهد، و مادامی که تن به گفتگو ندهد، توقع اراده برای سیر از کثرت به سمت وحدت، یک توقع توهمی است. ↩️ سعی شد بیان شود که گفتگو و شکوفایی، نیاز فطری موجود ذی‌شعور است. ⬅️ گفتگو به حیثیت تعلیله آزاد اندیشی و اخوت، و در ظرف زندگی محقق می‌شود. 🔹از این رو مربی حکیم برای تربیت متربی، باید ذهن او را رصد کند تا بتواند با تبیین، بستر قیام لله او را فراهم کند. برای تامین چنین مهمی، نیاز به گفتگو دارد، پس باید آزاد‌اندیشی و اخوت را تبدیل به فرهنگ کند تا آن مطلوب مستمر و با دوام و فیاض حاصل شود. همه‌ی این کارها به خاطر احترام به ساخت متربی و سالاریت اوست. ⬅️ تا الان برخی از زمینه‌ی‌های تکوینی گفتگو بیان شد. 🔹اینکه گفتگو و حتی زمینه‌های تکوینی آن با چه ابزاری در جامعه شکل می‌گیرد مرحله‌ی بعدی است. 🔹گفتمان سازی آن روش و حقیقت و موجود نازنینی است که به حیث آن، آزاد اندیشی و اخوت و سپس گفتگو، محقق می‌شوند. او اندیشه و عاطفه‌ی جامعه را به تبیین می‌رساند، تا قیام لله کند. اوست که مطلوبیت ها را به فرهنگ تبدیل می‌کند. گفتمان فرهنگ را مانند روح خلق می‌کند و روح وقتی انباشته و متراکم و منجمد شود، تمدن زاییده می‌شود. فرهنگ با تمدن تجسد می یابد. گفتمان یک انحصار برای تربیت است. و... ✍حجت‌الاسلام مرتضی قربانی 🦋 به بپیوندید: https://eitaa.com/banooyeab