💢 گم شدن، پیدا شدن ... 🔹در ازدحام جمعیت زائران، مادر جوانی به همراه دو فرزند، از مرز مهران عبور می کنند. ♦️در میان راه، کیف حاوی کارت ملی، شناسنامه، ویزا، گوشی همراه و هزینه سفر گم می شود. 🔹معمولا در چنین اتفاقاتی، گرفتاری و دلشوره و نگرانی هجوم می آورد. ساعت ها گشتن دنبال کیف، بی فابده است. ♦️به هر زحمتی هست، خود را به نجف اشرف می رسانند... اما میزبان که میهمان را به حال خود وا نمی گذارد. 🔹زائری، کیف را پیدا می کند. از طریق گوشی داخل کیف، با همسر آن خانم در تهران تماس می گیرد و ماجرا را اطلاع می دهد. ♦️اما به این بسنده نمی کند. کیف را با خود می برد و پیگیری و پرس و جو می کند؛ تا موفق میشود کیف را به دست صاحبش برساند. 🔹فقط در مسیر زیارت اربعین امکان دارد کسی این گونه، خود را برای دیگران به رنج و زحمت بیندازد. ♦️این، تصویری از تمدن سازی آخر الزمانی، جامعه امام زمانی (ع)، و تصویری رویایی از بهشت موعود است. 🔹محبت امام حسین (ع)، فقط ما را دور هم جمع نمی کند؛ ♦️جاذبه مغناطیس حسینی، انسان ها را بلند همت، ایثارگر، دلسوز و غمخوار هم بار می آورد. 🔹اینجا زائر قبل از هر چیز، خود را پیدا می کند؛ و کدام گمشده، بالاتر از خویش؟ ♦️از خود گذشتگی و دلسوزی و غمخواری، جوهره همان جامعه مومنانه ای است که پیامبر اعظم (ص) تصویر کرد و فرمود: 🔹"مَثَلُ المُؤمِنينَ في تَوادِّهِمْ وَ تَعاطُفِهِمْ وَ تَراحُمِهِمْ مَثَلُ الجَسدِ؛ إذا اشتكى مِنهُ عُضوٌ تَداعى سائرُ الجَسَدِ بالسَّهَرِ و الحُمّى. ♦️مثال مومنان در دوستى، عطوفت و مهربانی نسبت به یکدیگر، مثال يك پيكر است؛ هنگامی که عضوى به درد آيد، ديگر اعضا با بى خوابى و تب، با او همراهی می کنند". @IMANI_mohammad