📝 پاسخ:
🔔 مرجعِ تقلید و منِ مسئلهگو فقط میتوانیم حکمِ شرعی را ابلاغ کنیم. تشخیصِ اینکه حکمِ مزبور شاملِ حالِ ایشان میشود یا نه، به عهدهی خودِ مکلّف است. چون ما از احوال و شرایطِ اختصاصیِ ایشان نا آگاهیم.
➕بطورِ کُلّی و در نگاهِ کلان، نسلِ شیعه در حالِ کاهش است و این موضوع، بسیار نگران کننده میباشد. نیرویِ انسانی، چیزی نیست که در صورتِ کمبود بتوان از کشورهای دیگر، وارد کرد.
❗️اقلیتهای مذهبی اکنون در حالِ ازدیاد نسل هستند و اما شیعه، همچنان با توجیهاتِ مختلف از زیرِ این بار شانه خالی میکند. تصور کنید 30 سال بعد را که شیعه در اقلیّت قرار بگیرد و مسئولینِ شهر تا نمایندگانِ مجلس و رئیس جمهور از غیرِ شیعه انتخاب شود.
❓آیا حاکمانِ غیرِ شیعه با شیعیان مهربان خواهند بود؟! آیا اجازه خواهند داد آرمانهای شیعه در سطحِ ملّی و جهانی اجرا شود؟! آیا نظامِ شیعیِ ما در معرض فروپاشی قرار نمیگیرد؟!
✅ پس نگاهِ صرفاً فردی را ارتقاء بدهیم به نگاهِ کلانِ اجتماعی و تمدّنی. اگر اینگونه بنگریم، فرزندآوری میشود "جهاد" و خطّ مقدمِ جهادِ جمعیتی در دستِ مادران است. خُب در جهاد، ممکن است برخی مادران جانباز شوند یا حتّی شهید... .
👌از غیرِ مذهبیها انتظار نیست فرمانِ جهادِ جمعتیِ رهبریِ عزیز را اجرا کنند. هدایتناپذیرانِ مذهبی همان بهتر که بجای فرزند، سگ در آغوش بکشند و نسلشان منقرض شود!! اما حزب اللهیها باید با فرزندآوری، جوّ غالبِ نسلِ بعد را مذهبی کنند تا مهیایِ ظهور باشیم.
➕وضعیتِ اقتصادی را میتوان با تلاش و قناعت، تدارک دید. اما فرزندآوری، تاریخِ انقضا دارد و قابل تدارک و جبران نیست. کمی که سن گذشت، نه حوصلهی بچه را خواهیم داشت و نه توانِ تولید نسل. پس تا سفره پهن است باید به جریانِ شیعه مددی کنیم. انعقادِ نطفه پس از یک ماه روزهداری و پاکیِ والدین، بسیار مطلوب است.
✍️ همهی آنچه گفته شد، یک طرف؛ مشورت با طبیبِ حاذق و مومنِ موافقِ فرزندآوری هم یک طرف. در نهایت اگر محرز شود آوردنِ فرزند، لطمهی جدّی و جبرانناپذیر ـ نه یک لطمهی عادی ـ به مادر میزند در اینصورت حفظِ جانِ مادر، اولویت دارد و وظیفهی جهاد از دوشِ این مادر، برداشته میشود.
➕اگر همهی شرایط، مهیا است و زن از رویِ تنبلی، خواهش همسرش را مبنی بر فرزندآوری نمیپذیرد، اینجا کافی است آقا به شوخی بگوید ناچارشم همسرِ دوم اختیار کنم تا برایَم فرزند بیاورد!🙂 احتمالاً قانع بشوند!!
✍️ البته در هر موضوع، باید علت و ریشهها را هم دید. گاهی دلیلِ مخالفتِ زن این است که مَرد در نگهداریِ فرزند مشارکت نمیکند و تمامِ زحمتِ فرزند به دوشِ زنِ بیچاره است. اینجا باید با تقسیم کار، بارِ زن را سبک کرد.
.