درِ خانه ی علی را نه، دنیا را آتش زدند! که تو چنین غریبانه از دنیا جدا شدی و رفتی! نگاه کن مادر جان! که چگونه با چترِ آتش گرفتهٔ دل‌هایمان منتظرِ بارانِ انتقام ایستاده‌ایم و فریاد می‌زنیم... ‌