پاسخ 1185 سلام علیکم ابتدای این سوال و شبهه با عنوان .وقتی بچه بودم، دوچرخه دزدیدم .شروع میشه .پاسخ به این قسمت از شبهه👇 پاسخ: گوینده این متن، یک استدلال اشتباه می چیند، او معتقد است که خداوند با دعا به ما دوچرخه نمیدهد، و به علت آنکه ما به دوچرخه نیاز داریم، باید دوچرخه ای را از هر راهی به دست بیاوریم، و نهایتا از خداوند برای این اشتباه و گناه، طلب بخشش کنیم و خداوند گناه ما را می بخشد. دو حالت بیشتر وجود ندارد: ۱_ نویسنده قصد دارد، خدایی را اثبات کند که حیطه قدرتش، در امور معنوی است و در دنیا، تاثیری ندارد و اساسا نمی تواند در امور دنیوی، دخالتی داشته باشد (نه اینکه نخواهد) ۲_ نویسنده قصد دارد، به علت اینکه خدا فقط در امور غیر محسوس فعال است، وجودش دچار تردید است. در بخش اول، باید گفت: شخصیت گوینده این متن، چندان با مفهوم توحید و صفات الهی آشناییت ندارد؛ و اساسا مادی گرایی است که متدین است؛ و ماده را موثر اصلی می داند؛ در حالی که طبق اعتقادات صحیح، ماوراء ماده، اصالت دارد و الباقی عرضی اند. ضمن اینکه خداوند فعال ما یشاء است؛ و هر آنچه که صلاح بدانند، در ماده باشد یا غیر آن، مورد عمل قرار می دهد. چه بسیار دعا که مربوط به امور دنیوی بوده و مستجاب شده است، شفاء بیماری ها که معجزه آسا از بین رفته اند؛ رفع مشکلات مالی به صورت معجزه آسا، کمک های دنیوی در امور خاص و … از این دسته اند. اما در صورت دوم، علاوه بر پاسخ های سابق، می توانیم استدلال های اثبات وجود خداوند و اثبات هایی برای اثبات صفات خاص الله تعالی را آورد و توضیح داد که چرا وجودت خداوند لازمه عقلی است. ضمنا باید سوالی از گوینده این متن پرسید که: آیا می خواهید نتیجه بگیرید دزدی کار صحیحی است؟ چطور چنین معتقید، در حالی که اگر معتقد به وجود خداوند باشید، او این عمل را نمی پسندد، و اگر او را هم منکر باشید، عقل این عمل را نمی پسندد. همچنین باید گفت، اگر شما دزدی کردید، از کجا مشخص می شود، استغفار شما مورد پذیرش خداوند قرار بگیرد؟ کسی که دزدی و سرقت می کند، علاوه بر گناهی که مرتکب می شود، در حقوق دیگران نیز تجاوز کرده است؛ اگر استغفار او باعث بخشیدن گناهانش نیز بشود، (که در این صورت نمی شود)؛ چطور می توان از بار مسئولیت و حقوق دیگران که ضایع شده است شانه خالی کرد؟ این تفکر اگر بر عموم جوامع بشری غالب شود، نظام زندگی بشر، از بین می رود؛ همانطور که آقای آل پاچینو به دوچرخه نیازمند است، دوستان دیگر ایشان نیز به موارد دیگری نیازمند اند؛ با این حساب، هیچ کس، مالک اموال خود نیست و هر لحظه احتمال از دست دادن آن را دارد. البته باید اعتراف کرد که در مسیحیت، این مساله (اعتراف به گناه) باعث پاک شدن از گناه است؛ اما این نوع اعتقاد، با عقل و حق، سازگاری ندارد. مخصوصا در همین مساله، یعنی «سرقت».