🌴🕯🌴آرام آرام دلم را آرام کن، آرام آرام. دلم تنگ شده برای روزهایی دریای دلم موّاج نبود. از طوفان‌های پیاپی خسته‌ام. تنم و روحم هر دو التماس می‌کنند کمی فرصت نفس کشیدن پیدا کنند. کی بناست این فرصت را به آنها بدهی؟ این که به پا کردن طوفان کار توست یا تقصیر من، نمی‌دانم ولی این که آرام کردن طوفان کار توست، یقین دارم. پس دلم را آرام کن، آرام آرام. آرام آرام دارم آرامش را فراموش می‌کنم. راستی آرامش چگونه است؟ کسی که آرام است، چه حالی دارد؟ اصلاً آرامش را می‌شود چشید یا فقط باید قصه‌اش را شنید؟ تو که نمی‌خواهی آرامش برایم،‌ افسانه شود پس دلم را آرام کن، آرام آرام. راستی غیر از خودت روی زمین آدم آرامی می‌شناسی؟ نکند آرامش، تنها سهم توست و دیگران نصیبشان از آرامش شنیدن قصۀ آن است و خوردن حسرتش! تا کی باید آرامش را التماس کنم تا از التماس خسته نشده‌ام دلم را آرام کن،‌ آرام آرام. شبت بخیر آرام آرام! 🌴🕯🥀🕯🌴