امام مجتبی و یک نکته تربیتی بی‌مانند یکی از مسائل چالش‌برانگیز برای مربیان به ویژه مربیان دینی، تعامل مناسب و صحیح با دانش‌آموزان در زمانی‌ست که از ایشان خطا و اشتباهی سر می‌زند. در همین زمینه امام مجتبی عليه‌السلام می‌فرمایند: «لَا تُعَاجِلِ الذَّنْبَ بِالْعُقُوبَةِ وَ اجْعَلْ بَيْنَهُمَا لِلِاعْتِذَارِ طَرِيقاً» «در مجازات خطاكار عجله نكن و در فاصله‌ی بین خطا تا مجازات آن، راهى براى عذرخواهی قرار ده» بحارالانوار، ج۷۵، ص۱۱۳ مشخص است که عقلاً نباید نسبت به ارتکاب خطای شاگرد، غفلت ورزید. با این حال اگر یک مربی به کلام امام مجتبی عليه‌السلام به عنوان یک اصل تربیتی توجه کند، درمی‌یابد که تربیت ِ متعادل، فرآیندی است که در آن مربی باید برای اشتباه کردن متربیانش، زمان کافی و راه جبران قرار دهد. به عنوان مثال، از سویی باید نسبت به تأخیر یا بی‌انضباطی یا هر خطای دیگرِ شاگرد حساس باشد و از سوی دیگر، سازنده است که راه جبران و عذرخواهی برای ارتکاب خطا در نظر بگیرد. نبود هر کدام از این دو تربیت را از تعادل خارج می‌کند. #مهارت_کلاسداری #بایدها_و_نبایدها #حدیث #امام_حسن_مجتبی @basaaer