خجالت میکشیم خدا از مسلمان بودنمون. آواره و بی پناه روی زمین و نه در زیر چادر و سرپناهی، میخوابن و ندای پیامبر اسلام را که اگر مسلمی بی پناه کمک خواست در هرکجا باشد بدادش برسید را فراموش کرده ایم. راستی ما چه مسلمانی هستیم؟ آیا غیر از مسلمانی بویی از انسانیت برده ایم؟ اگر از این غصه بمیریم، بیراه نبوده.