خطر انسداد سیاسی نیروهای انقلابی 🔹یکی ازمفاهیمی که نیاز هست این روزها بحث و گفتگو شود احساس ‎انسداد سیاسی و ناامیدی از اصلاح است که برخی از نیروهای انقلابی و عدالتخواه را دربرگرفته. نگاه مطلق داشتن به جریانات سیاسی و اشخاص از یک طرف و آرمان‌گرایی بدون نگاه به واقعیت‌ها ازطرف دیگر، برخی را دچار انسدادسیاسی کرده.‏ 🔸وقتی به بیانات امام و رهبران انقلاب، قبل یا اوایل انقلاب رجوع می‌کنند و نظرات و آرای شهیدان بهشتی و مطهری و آیت‌الله خامنه‌ای را می‌خوانند، وقتی آرمان‌هایی که ملت برایش انقلاب کرده را مرور می‌کنند و از طرفی با واقعیات میدانی روبرو می‌شوند و مدیرانی چون حسن روحانی را می‌بینند.‏ 🔹یا می‌بینند که برخی از مبارزین سابق، دست از مبارزه شسته‌ و بر سفره انقلاب نشسته و بار و بندیل برای دنیای فانی بسته‌اند، یا می‌بینند دیوانسالاری از زمان طاغوت بجا مانده و توده‌های مردم کماکان در راه معیشت درمانده‌اند، دچار ناامیدی می‌شوند!‏ 🔸 وقتی نمودار رو به رشدِ فساد را در طول چنددهه نگاه می‌کنند، وقتی اکثر دستگاه‌ها و ارکان نظام را غیرپاسخگو به افکار عمومی و رسانه‌ها می‌یابند، وقتی برخی از ساختارها و مسئولین که مدام باید بروز شوند را ثابت می‌بینند و برخی مسئولین از جا تکان نمیخورند دچار ناامیدی و انسداد می‌شوند!‏ 🔹از طرفی هیچ جریان، حزب، گروه و شخصیتی را سالم و کارآمد نمی‌بینند. احساس می‌کنند همه جریانات و مدیران، فاسد یا همراه با فساد یا ساکت در برابر هستند و خلاصه سیستم فاسد شده و امید به هیچ تغییری نیست! هیچ نهاد، ارگان یا شخصیتی را سفید و سالم و قابل اتکا نمی‌دانند.‏ 🔸امروز برخی از بچه‌های حزب‌اللهی و انقلابی متاسفانه دچار این انسداد سیاسی هستند و ناامید شدند. شاید بتوان گفت در برابر بخشی از واقعیات منفی کم آورده‌اند. به نظرم باید برای حل این بحران فکری کرد‌.نتیجه‌ی انسداد سیاسی چیست؟ رخوت، رکود، پوچ‌گرایی سیاسی و سپس استحاله و تجدیدنظرطلبی. ✍داود مدرسی یان ✅ کانال جامع خبری، تحلیلی، آموزشی باسواد رسانه ای 👇 https://eitaa.com/joinchat/3688300608Cf61f1be155