انتقال سنتی پسندیده از مسیحیان(نصرانیان) حبشه یا اتیوپی امروزی اسماء بنت عمیس، جاری و رفیقه حضرت زهرا (س) گفت: «لَا لَعَمْرِی وَ لَکِنْ أَصْنَعُ نَعْشاً کَمَا رَأَیْتُ یُصْنَعُ بِالْحَبَشَةِ!»  نه! به جان خودم قسم! بلکه نظیر آن تابوتی را برای تو درست می کنم که در حبشه دیده بودم (اسماء همراه همسر خود جعفر بن ابی طالب به حبشه هجرت کرده بود) حضرت فاطمه(س) فرمود: «فَأَرِینِیهِ!» پس نمونه ی آن را به من نشان بده!  «فَأَرْسَلَتْ إِلَی جَرَائِدَ رَطْبَةٍ فَقُطِّعَتْ مِنَ الْأَسْوَاقِ ثُمَّ جَعَلَتْ عَلَی السَّرِیرِ نَعْشاً وَ هُوَ أَوَّلُ مَا کَانَ النَّعْشُ فَتَبَسَّمَتْ وَ مَا رُئِیَتْ مُتَبَسِّمَةً إِلَّا یَوْمَئِذِِ»  اسماء فرستاد تا از بازار شاخه های تازه ی خرما آوردند. آنگاه ماکتی از تابوتی که در حبشه دیده بود را ساخت و آن اوّلین تابوتی بود که ساخته شد. حضرت فاطمه(س) پس از دیدن آن تابوت خندان شد و هیچ وقت غیر از آن موقع خندان نشده بود. در روایتی دیگر آمده که حضرت(س) وقتی تابوت را مشاهده نمود، فرمود:  «اُسْتُرِینِی! سَتَرَک اَللَّهُ مِنَ اَلنَّارِ»  حجم بدنم را بپوشان که خداوند متعال بدن شما را از آتش دوزخ مستور گرداند.  منابع: کشف الغمّه اربلی، ج۱، ص۵۰۳ تهذیب الاحکام طوسی، ج۱، ص۴۶۹ @bashirseraj