مثل کسی که زخمی رو بدن داره و به همه نشون بده، نه دردش کم می‌شه و نه کسی کمکش می‌کنه، فقط همه نگاه می‌کنن و خودش هم احساس ضعف و خجالت می‌کنه. و کسی که اجازه بده زبونش، مثل یه فرمانده، برش حکومت کنه و هر چی دلش بخواد بگه، شخصیت و اعتبارش کم‌رنگ و بی‌ارزش می‌شه؛ مثل کسی که یه باغ پر از گل داره اما اجازه بده هر حیوونی و هر کس و ناکسی هر جوری که خواست گل‌ها رو بچینه یا خراب کنه، نتیجه این می‌شه که نه زیبایی باغ می‌مونه و نه گل‌ها سلامت، و صاحب باغ هم بی‌اختیار و حقیر به نظر می‌آد. 🍁🍁🍁