📚🎓 صحنه‌ای تلخ و تأمل‌برانگیز... آخرین روز مدرسه، باید جشن دانایی باشد، نه مراسم پاره‌کردن کتاب‌ها... اما وقتی کتاب‌ها نه مطابق علاقه و نیاز دانش‌آموزان، بلکه صرفاً برای عبور از امتحانات خشک نوشته شده‌اند، چه انتظاری هست؟ 📖 خروجی نظامی که کتاب پاره می‌کند، آینده را نیز پاره می‌کند... دیدن برگ‌های پراکنده، فصل‌های درهم‌ریخته، و چشم‌هایی که کتاب را نه گنج، که قفس می‌بینند، دردناک است. 🌀 این شکستِ دانش‌آموز نیست؛ شکستِ نظامی‌ست که یادگیری را به آزمونی از ترس و فراموشی تقلیل داده است. 💔 افسوس بر آموزشی که به‌جای پرورش کنجکاوی و شادی، خستگی می‌کارد... افسوس بر کتاب‌هایی که از «یار مهربان» به «بار اجباری» تبدیل شده‌اند... افسوس که مدرسه، به‌جای آبیاری ریشه‌های تفکر، تبر امتحان را تیز کرده است! 📌 آیا این همان «پرورش انسان» بود؟ یا شکستنِ بال‌های پرواز پیش از اوج گرفتن؟... 🕊️ بیایید از نو بیندیشیم... 📚 بیایید نظامی بسازیم که دانش‌آموز با عشق، کتاب را ببوسد؛ نه آن‌که با لذت آن را پاره کند... ┄┅══𑁍🦋𑁍══┅┄ 🇮🇷خبرگزاری بسیج فرهنگیان و دانش آموزی مهردشت 🆔@basij_shahidfahmedeh_mehrdasht