طمع بر چهار شعبه قرار دارد وَ الطَّمَعُ عَلَى أَرْبَعِ شُعَبٍ: أَلْفَرَحِ، وَ الْمَرَحِ، وَ اللَّجاجَةِ، وَ التَّكاثُرِ، فَالْفَرَحُ مَكْرُوهٌ عِنْدَاللَّهِ، وَ الْمَرَحُ خُيَلاءُ، وَ اللَّجاجَةُ بَلاءٌ لِمَنِ اضْطَرَّتْهُ إِلى حَمْلِ الْآثامِ، وَ التَّكاثُرُ لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ شُغُلٌ وَ اسْتِبْدالُ (الَّذِى هُوَ أَدْنى بِالَّذِى هُوَ خَيْرٌ) فَذلِكَ النِّفاقُ وَ دَعائِمُهُ وَ شُعَبُهُ. و طمع بر چهار شعبه است: 1 - شادى 2 - سرمستى 3 - لجبازى 4 - و فزون طلبى، شادى (بى مورد) در نزد خداوند مكروه است، و سرمستى، تكبر و خودپسندى است، و لجبازى بلائى است كه اگر كسى دچار شد او را به كشيدن بار گناهان وادار مى‏ سازد و فزون طلبى بازى و سرگرمى و (موجب) بازداشتن دل (از ياد خدا) است، و عوض كردن چيز خوب (يعنى آخرت) با چيز بد (يعنى دنيا و سرگرمى‏هاى بد آن) است و اين است نفاق و ستون‏ هاى آن و شعبه‏هايش. https://eitaa.com/basijnewsirzarand