💢نگاه واپس‌گرای آقای عبدالعلی‌زاده
آقای عبدالعلی‌زاده در اظهاراتی که احتمالا مربوط به دنیای دوران جوانی ایشان است، گفته‌اند «شرط اصلی و اول توسعه دریامحور تعامل سازنده با جهان است» و بعد به سیاست‌های اساسی نظام و کشور حمله کرده‌اند و فرموده‌اند «اینکه صبح بلند شویم و دل‌مان بلرزد کی می‌خواهد از کی انتقام بگیرد باید جمع شود».
🔸باید تاسف خورد که در سال‌های حساس پایانی دهه 2020، چنین مسئولینی بر یکی از مهم‌ترین گلوگاه‌های توسعه‌ای کشور نشسته‌اند و نگرشی مربوط به دهه هفتاد میلادی را درباره «توسعه»، «تعامل با جهان»، «سیاست خارجی» و «دریامحوری» دارند. ایشان به عنوان نماینده ویژه رئیس جمهور در اقتصاد دریامحور، وظیفه دارند تا یکی از بزرگترین ظرفیت‌های کشور را فعال نمایند اما هنوز تصور می‌کنند که در دنیای امروز، توسعه و امنیت دو امر جدا از هم است.
عجیب اینکه به وضعیت کشورها و دولت‌های درحال توسعه در همین منطقه خودمان هیچ توجهی ندارند که چگونه برای ایجاد یک ترکیب معقول از این دو امر به‌هم پیوسته چطور در جنگی فرسایشی و دشوار قرار گرفته‌اند.
ایشان به ما نمی‌گویند که منظورشان از دنیا دقیقا کجاست؟ دنیایی که در آمریکا خلاصه شده؟ همان آمریکایی که در تنگه مالاگا نشسته و هر چند وقت یکبار برای فشار بر چین و ایران، نفتکش ایرانی توقیف می‌کند؟ منظور ایشان از «با صلح و آرامش می‌شود کشور را ساخت» دقیقا چه معنایی پیدا می‌کند درحالیکه ایران و رژیم صهیونیستی در 2023 حداقل شش دور درگیری مستقیم دریایی برای کشتی‌های تجاری داشتند و در نهایت با زور پهبادهای ایرانی بود که طرف مقابل کوتاه آمد؟
🔸پاسخ واقعی از مفهوم مهم و اساسی «بازدارندگی» می‌گذرد. آنچه امنیت ما را تامین می‌کند، ایجاد یک معادله واقعی بازدارندگی است که طرف‌های مقابل را از هرگونه تخطی پس می‌زند. این مفهوم، اساس ایجاد امنیت در منطقه پرآشوب ماست و رژیم صهیونیستی 15 ماه است که برای ایجاد دوباره آن در حال جنگ با هفت جبهه و خرجکرد بیش از 130 میلیارد دلار است. اتفاقا حالا که این معادله درباره ما کمی به‌هم خورده، دشمن جرات سخن گفتن از حمله به ایران را به دست آورده.
آنچه آقای عبدالعلی‌زاده با کنایه و کمی تمسخر از «انتقام گرفتن» بعد از خواب شبانه خود می‌گویند، مستقیما برای ایجاد همین معادله بازدارندگی اتفاق می‌افتد. هرگونه حمله نظامی برای ایجاد مجدد موازنه و به تبع آن، ایجاد امنیت کشور انجام می‌شود.
🔸اما علاوه بر فهم واپس‌مانده‌ی جناب عبدالعلی‌زاده درباره امنیت، تعامل با دنیا نیز مفهومی سطحی در ذهن‌شان است. ایشان مانند بخش بزرگی از دوستان اصلاح‌طلب، تصور می‌کنند که دنیا یعنی آن کشورهایی که در غرب سوییس قرار گرفته‌اند و ما هستیم که با اشتباهات خود از این دنیا بریده و تعامل با آنها را کنار گذاشته‌ایم. حال اینکه در متن‌های متعددی توضیح داده‌ایم که مسئله دنیای امروز، درگیری بزرگتر چین و آمریکا است و ما به عنوان کشوری با ژئوپولتیک بسیار خاص، ناخواسته بخشی از این درگیری شده‌ایم. با این توضیح و در وضعیت فعلی، اساسا امکان توسعه دریامحور، با تعامل یا هر امتیاز دیگری در فضای غربی برای ایران مهیا نیست یا در بهترین حالت بسیار محدود است.
آقای عبدالعلی‌زاده احتمالا به علت عدم اطلاع از وضعیت کریدوری جنوب خلیج فارس که آمریکا و غرب برای آن هزینه‌ها کرده‌اند، تصور می‌کنند که با تعامل می‌توانند توسعه‌ای در داخل سواحل ایران را از طریق همان کشورهای غربی ایجاد کنند. حال اینکه مسیر مذکور شکل گرفته و برای آن میلیاردها دلار خرج شده و اتفاقا امر امنیتی آن هم به با تمام توان پیگیری می‌شود. راه ایران در وضعیت کنونی اتفاقا از مسیر دیگری آغاز می‌شود اما در ادامه حتما می‌تواند با گزینه‌های بسیار بهبودیافته از طرف غربیان، ادامه یابد. این مسیر در شرایط کنونی قطعا در شرق است. فعلا خواسته غرب به ویژه آمریکا درباره سواحل ایران و مسیرهای آن، سلبی است و گزینه ایجابی‌شان همان قراداد بدرد نخور هند در چابهار برای سرگرم کردن کشور است. باید امید داشت که آقای پزشکیان نسبت به حضور چنین اشخاصی در دولت خودشان به شکل جدی صرف نظر نمایند و افرادی جوان‌تر و آشناتر به دنیای امروز را به عنوان کارشناس در دولت بگمارند.