🔻فیلم کامل مناظره دربارۀ حجاب: mehrnews.com/xYBvP ✔️ چکیدۀ استدلال‌ها: ۱. حجاب به دلیل "حکم خدا" بودن، ارزش است، نه "هنجار جامعه" بودن؛ و ارجاعِ مطلق به هنجار یعنی "اومانیسم جمعی". ریشۀ فعل اخلاقی و ارزشی، "بندگی خدا" است نه "تبعیّت از جامعه". ۲. ارجاع شرع به عرف، به معنی هنجارمداری نیست، بلکه شرع، گاه به "عرف عقلا" استناد می‌کند و گاه به "عرف متدیّنین" و گاه هم در منطقه‌الفراغ به "عرف عامّه". به‌هرحال، عرف جزو منابع فقه نیست و دلیل مستقل و خویش‌بنیاد به شمار نمی‌آید. ۳. بی‌حجابی، هنجار نشده است؛ چنان‌که فرد بی‌حجاب، در عمل، بی‌حجاب است یا حتّی باور به حجاب هم ندارد، امّا در عین حال، بر اساس "درک اجمالی" می‌داند که در مقایسه با "حد متوسطّ حجاب" (نه حجاب کامل و عالی) و نسبت به "اکثریّت جامعه"، هنجارشکنی می‌کند. ۴. بر وزن و سهم "شناخت"، بسیار تکیه کرده‌ایم، درحالی‌که نقش "میل" هم در اصلاح فرهنگی، فراوان است؛ چنان‌که "تبرّج"، رذیلتی از سنخ میل و خواسته است. ازاین‌رو، محتاج "تدبیر امیال" هستیم، نه‌فقط "شناخت‌درمانی". ۵. نظریۀ "مردم‌سالاری دینی" یعنی "چهارچوب"، دین است و نظر مردم در این گستره، موجّه و مشروع است، نه بیرون از آن. دولت اسلامی، فقط به مردم ارجاع نمی‌دهند و از ذائقۀ آنها پیروی نمی‌کند، بلکه در پی "تعلیم" و "تربیت" و "هدایت" نیز هست و به این واسطه، "خواسته‌های مردم" را به سوی "حقّ"، سوق می‌دهد. دولت اسلامی، دولت ذائقه‌ساز و جهت‌دهنده است، نه منفعل و تابع. ۶. پلیس امنیت اخلاقی، "مقدّمات نرم و غیرحقوقی" را مراعات کرده و ناگهان، "برخورد سخت" نکرده است؛ چراکه در مواجهاتش، ابتدا فقط "تذکّر" داد و فرد را رها کرده، و گاه "تعهد"ی از وی ستانده، و گاه لازم دیده که "کلاس آموزشی و توجیهی" نسبت به حجاب برای وی برگزار کند. این راهکارها، وظیۀ پلیس نبوده، امّا با این حال، همۀ "مراحل ابتدایی و فرهنگی" را در حدود توانایی‌های خود به‌جا آورده است. ✅عدالتخانه#فریاد_مستضعفین 🆔 @edalatkhane