تفاوت برنامه اجرایی و اسناد بالادستی 🔻عده ای می‌گویند وقتی برنامه هفتم توسعه و سند تحول بنیادین آموزش و پرورش و سیاست های اقتصاد مقاومتی و ... هست، چه نیازی به برنامه داریم؟ ✍برای پاسخ به این سوال باید تفاوت برنامه اجرایی و اسناد بالادستی را درک کنیم؛ اسناد بالادستی در حکم سیاستگذاری و ریل‌گذاری برای نهادهای اجرایی و تقنینی عمل می‌کنند و نمی‌توان آن ها را برنامه اجرایی محسوب کرد. برای درک بهتر از متن اسناد بالا دستی جهت تشریح این تفاوت، کمک می‌گیریم: ۱- سیاست های اقتصاد مقاومتی: این سیاست ها شامل ۲۴ بند مختلف است که سیاست های کلی اقتصاد کشور را معین می‌کند. مثلا بند هفتم این سیاست ها به شرح زیر است: «تأمین امنیت غذا و درمان و ایجاد ذخایر راهبردی با تأکید بر افزایش کمی و کیفی تولید» این گزاره به معنای یک برنامه نیست، بلکه یک سیاست و هدف است و بعد از درک این مطلب ما نیاز داریم تا با داشتن یک برنامه مدون و دقیق به این هدف برسیم که خود می‌تواند شامل اقدامات مختلفی از جمله تقویت تولید داخلی با اعطای تسهیلات، ایجاد سامانه های نظارت بر زنجیره تولید و مصرف غذا و دارو، دیپلماسی فعال و تأمین نیاز مواد اولیه از بازارهای متنوع و ... انجام داد. ۲- برنامه هفتم توسعه: در این برنامه علاوه بر تعیین اهداف، به راهبردهایی نیز اشاره شده است، اما باز هم این راهبردها به مثابه‌ی یک برنامه اجرایی نیستند. ضمنا علاوه بر این در متن برنامه هفتم توسعه، در بیش از ۲۰ مورد از دولت خواسته شده تا برای حوزه های مختلف برنامه تدوین کند. به عنوان نمونه می‌توان به تدوین برنامه برای ایجاد مشاغل خرد روستایی، تدوین سند راهبردی دیپلماسی آب و ... اشاره کرد. 🔻پس اجرای برنامه هفتم توسعه، خود نیازمند داشتن برنامه است و هر کاندیدی که در این روزها، به جای ارائه برنامه، مردم را به اسناد بالادستی و در رأس آن ها برنامه هفتم توسعه حواله کرد، بدانید نه تنها برنامه ای برای اداره کشور ندارد، بلکه فاقد درک درست از نقش قوانین و اسناد بالادستی بر امور اجرایی کشور است. منابع جهت مطالعه: ▪️سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی ▪️برنامه هفتم توسعه @CheraJalili