برای منی که هر سال با پدر بزرگم میرفتیم مسلیمه ، این شب ها جای خالیش بیشتر به چشم میاد.هرسال شب اول مسلمیه مصادف با شهادت امام باقر(ع) و من شاهد بودم که ایشون چقدر ناراحت بود از دست مادحینی که به امام باقر علیه السلام بی توجه اند! توصیه شون این شبها این بود اول امام باقر علیه السلام ، امامی که ناظر واقعه کربلا بود. متاسفانه از بیست یا سی دسته ای که شب اول میاد حرم سید الکریم نهایتا پنج یا شش تا روضه برای امام باقر علیه السلام خونده میشه و حاجی همیشه گلایه میکرد . اگر زنده بود امشب این روضه رو میخوند من ای مدینه باقر علم خدایم من ای مدینه راوی دشت بلایم از دل قرارم رفته و دل بی قرار است من آنچه میگویم یکی از صد هزار است منکه تماشای گل صد برگ کردم در کربلا ،من آرزوی مرگ کردم پروانه را دیدم تماشای شمع میکرد دیدم پدر جسم پسر را جمع میکرد با چشم خود دیدم خسوف ماه لیلا پیش دو چشم عمه ام شد ارباً اربا در علقمه دیدم تمام هست عباس یک سو فتاده دست یک سو مشک عباس در قتلگه دیدم که پیکر سر ندارد دیدم سلیمان زمان، انگشت و انگشتر.... خیلی رو انتخاب شعر حساس بود روضه ساز نبود ، اما خیلی خوب اشک میگرفت. چه شبهایی بود😔 چه ترکیبی چه روضه هایی حاج غلامرضا سازگار حاج علی مشگینی و حاج محمد نوروزی...