سلام ، امید اصلی ما رسیدن به امر ظهوره تو این مسیر رسیدن چه بمیریم چه بمانیم و پیروزی ظهور و جشن بگیریم در هر صورتش ما پیروزیم. البته به شرطی که تلاش صورت بگیره. چیزی که من طی این سالها بهش رسیدم اینه که خیلی از مسائل این انقلاب با محاسبه عقلانی جور در نمیاد. چهل و پنج ساله این نظام از دل تمام بحران ها عبور داده شده. هر کدوم از این بحران ها برای کله پا کردن هر حکومتی که فکرشو کنید کافیه. انتخاباتی که پیش رو هست شاید ظاهرش بن بست دیده بشه هم از لحاظ میزان مشارکت هم از لحاظ رقابت جدی غربگراها اما در باطن به نفع نقشه الهی پیش خواهد رفت ، حتی اگر پزشکیان رای بیاره. یعنی چی؟ شما فتنه زن زندگی آزادی رو در نظر بگیرید، با وجود تمام مشکلات و گرفتاری هایی که ایجاد کرد ، با وجود تمام خون های پاکی که ریخته شد اما در نهایت به نفع کشور تموم شد. برای امید داشتن کافیه بدونیم کار که از دست خدا در نمیره این کشور صاحب داره و نکته مهمی که باید بهش توجه کنیم اینه که بدونیم کشور ما یک ماموریتی تاریخی بهش محول شده و اون زمینه سازی ظهور حضرت قائم عج. ظهور یکدفعه ای اتفاق نمیوفته اگر نیاز به مقدمه و زمینه سازی نداشت باید بارها این اتفاق میوفتاد اما باید ظرفیت حکومت حضرت تکمیل بشه ،خب این ظرفیت چطوری تکمیل میشه؟ کدوم کشور اینکارو داره انجام میده؟