تولید محتوا شخصی یا کار با مجموعه ها؟؟ چرا من تولید محتوای شخصی رو با تمام سختی هایی که داره ترجیح میدم به کار با مجموعه؟ هدفم از این متن پرداختن به سوالهایی که تو ناشناس پرسیده شده ، امیدوارم بدرد عزیزانی که علاقه مندن به این حوزه بخوره. برای آدمی مثل من جا تو هر مجموعه ای که فکرشو بکنید هست ، بارها پیشنهاداتی شده اما چرا اینکارو نکردم ، در صورتی که به نفع منه. مجموعه هایی که من دیدم محدودیت هایی دارن ، بعنوان مثال من یک مدتی با شهرداری تهران همکاری داشتم شما با اسم شهرداری نمیتونی هر حرفی و هر موضوعی رو بهش بپردازی. اکثر کارهایی که برای شهرداری تهیه کردم تم مذهبی داشت. چند سال قبل با آستان مقدس×××××× یک همکاری داشتم میتونستم خودمو با کارهای اون مدلی فریز کنم ، هم حقوق براه بود هم مزایا؟! اما چرا اینکارو نکردم؟ دلیل عمده ش همین محدودیت س شما به فتنه زن زندگی آزادی نگاه کنید بازوهای تبلیغاتیش کیا بودند؟ همه اومدن پای کارشون ، اونوقت ما صفحه زدیم برای حرم×××× با چند ده یا چند صد کا فالوور هیچی نمیگیم ، نهایت بهره ای که ازش میکشن عکس کربلا و حرم و مداحیه ، این بدرد نمیخوره. وقتی هدف اصلی زدن دینِ باید همه بیان پای کار ، شان و منزلت دیگه معنی یی نداره. (این نیاز به توضیح داره که یه موقع سر فرصت میپردازیم بهش) دومین دلیلی که با مجموعه ها کار نمیکنم باند بازی و جناح زدگیِ. شما به همین انتخابات نگاه کنید اکثر مجموعه هایی که متصل به حکومت بودن، قالیبافی بودن؛ چرا؟ چون از بالا سفارش کار بهشون داده بودن. من ذاتا آدم این مدلی نیستم که بیان بگن این خوبه و اون بده به صرف گفته های اونا بشینم کار درست کنم. تو خدمت که اطاعت از فرمانده اجباریه اگر چیزی خلاف عقیده مون بود انجام نمیدادیم دیگه وای بحال این مجموعه ها... البته این به این معنی نیست که همه مجموعه ها بدن، نه ! قطعا مجموعه های خودجوش و مخلصی هستن که دارن زحمت میکشن، منتها من همچین مجموعه های تو تجربیاتم ندیدم. ما امروز نیاز به صراحت داریم نیاز به مصداق داریم ، نیاز به اسم بردن داریم ، نیاز به محتوای مردمی از دل مردم داریم ، نیاز به دغدغه و دلسوزی داریم نیاز به واقعیت و حقیقیت داریم نیاز به آدمایی داریم که ورای لایک و کامنت و فالوور نظر بدن و مردمو روشن کنن. نیاز به ظرفیت داریم ، تا بتونیم فعالیت موثری داشته باشیم. من فعالیت انفرادی رو انتخاب کردم چون قبلش همه این راه ها رو امتحان کردم. دلبخواه خودم نیست این راه چون سختی هایی داره همه چیش پای خودمونه از خرج و مخارج تا داستان هایی که میتونه گریبانگیرمون بشه و هیچ کسی نیست بدادمون برسه (جز خدا) چون مستقلیم. اگر هم حرفی از مشارکت میزنیم خدا میدونه اصلا بحث شخصی نیست برای اینکه افراد بیشتری رو درگیر این عرصه کنیم ، هرچی مشارکت بالا تر پرورش و تقویت افراد مستقل راحت تر انجام میشه. چند شب پیش نوشتم ماها خوابیم نمیدونیم در آینده چی در انتظارمونه ، اونی که برای من ثابت شدس و منو وادار میکنه به فعالیت، مطمئنم اگر اون چیزی که من دیدمو شما هم میدیدید از خواب و استراحت و راحتی تون میزدید و یه گوشه کارو میگرفتید. الان میشه اون آینده رو تغییر داد اما وقتی مبتلا شدیم بهش هزینه رو دستمون گذاشتو همه چی رو بهم زد دیگه نمیشه کاریش کرد.