🟡 آموزش به زبان مادری یا آموزشِ زبان مادری؟ مساله این است! 🔸 تصور کنید یک کودک در سیستان، ریاضی را به بلوچی یاد بگیرد، یکی در کردستان به کردی، یکی در تبریز به ترکی، و بعد هر سه نفر برای ورودی دانشگاهی در تهران به فارسی امتحان بدهند. چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا با اینکار تنوع زبانی تقویت می‌شود یا نابرابری آموزشی افزایش پیدا می‌کند؟ 🔸 این روزها، بحث آموزش به زبان مادری در فضای مجازی دوباره داغ شده. برخی تصور می‌کنند که این سیاست به معنای حق طبیعی کودکان برای یادگیری زبان مادری‌شان است، اما تفاوت ظریفی اینجا وجود دارد: آموزش زبان مادری با آموزش همه دروس «به» زبان مادری، متفاوت است. 🔸 اصل پانزدهم قانون اساسی ایران به‌وضوح می‌گوید که آموزش ادبیات زبان‌های محلی آزاد است، اما زبان رسمی کشور فارسی است. این یعنی فرزندان این سرزمین باید بتوانند زبان مادری‌شان را بیاموزند، اما نظام آموزشی کشور نمی‌تواند به چندین زبان تقسیم شود. چرا؟ چون زبان آموزش، یک ابزار ارتباطی ملی است، نه یک مسئله صرفاً هویتی. 🔸 در یک مثال روشن؛ هند با بیش از ۲۰ زبان رسمی، همچنان زبان انگلیسی را به‌عنوان ابزار ارتباط بین اقوام مختلف حفظ کرده است، زیرا فقدان زبان مشترک، مانع پیشرفت علمی و اقتصادی شده بود. کشورهایی نیز که سیاست آموزش به زبان مادری را اجرا کرده‌اند، اغلب با چالش‌های بزرگی روبه‌رو شده‌اند. 🔸 برای مثال، فیلیپین این سیاست را برای مقاطع ابتدایی اجرا کرد، اما تحقیقات مؤسسه توسعه فیلیپین (PIDS) در سال ۲۰۱۸ نشان داد که دانش‌آموزانی که فقط به زبان محلی تحصیل کرده بودند، بعدها در زبان رسمی و دروس علمی دچار ضعف شدند. در نتیجه دولت مجبور شد سیاست را تغییر دهد و دوباره بر آموزش به زبان رسمی تمرکز کند. 🔸 در یوگسلاوی نیز نبود یک زبان مشترک، یکی از عوامل فروپاشی این کشور در دهه ۹۰ شد. 📝تبیان ┈┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈┈ ✅️ کانال بصیرت افزایی شهرستان آمل https://eitaa.com/basiratamol1_ir https://eitaa.com/basiratamol2_ir https://splus.ir/basiratamol1_ir https://splus.ir/basiratamol2_ir