زندگی وقتی شروع می شود که من و تو ما می شویم ... یکی می شویم و دیگر بر طبل من من ، نمی کوبیم همانجا که مایه آرامش و سکینه همدیگر می شویم همانجا که بهترین یاور هم برای حرکت در مسیر الهی می شویم ... همانجا که برای تربیت خودمان یکی می شویم ... همانجا که برای پرستش خدای یگانه ، یگانه می شویم ، جماعت می شویم ... و فرزندانمان می بینند که پدر و مادرشان با تمام تفاوت ها ، یک هدف مشترک دارند و آن بندگی خداست ... و اینجا محلی برای به رخ کشیدن قدرت ها نیست محلی ست برای سبقت گرفتن در کار خیر به قول استاد وقتی خوب پیش می رویم که حواسمان باشد وقتی تو نیستی من هستم ... یعنی اگر تو عصبانی هستی ، من آرام باشم و بیشتر شعله ور نکنم ... اگر من لبریز احساسم تو گوش شنوا باشی نه طعنه زننده ... و اینجاست که اصرار داریم بگوییم زن و مرد جنس مخالف نیستند ، جنس مکمل هستند اصلا خدا گشته و گشته ببیند من چه کم دارم ، کجا نیاز به اصلاح دارم همان را در زندگی با تو قرار داده ... این منم که انتخاب می کنم به چشم رنج نگاه کنم و بنالم یا به چشم رشد نگاه کنم و ببالم... همه ی ما نقص و کمبود داریم و راه اصلاح مان از همینجا می گذرد از خانه ... همسر و فرزندان ... یادمان باشد به معنای ولایت فکر کنیم ... ولی ، واسطه رزق است ... تا زمانی که در خانه پدر هستیم پدر و وقتی ازدواج می کنیم همسر واسطه رزق مادی و معنوی مان است . پله پله می رود تا ولایت امام ... می آید روزی که می فهمیم آب در کوزه و ما تشنه لبان می گشتیم یار در خانه و ما گرد جهان می گشتیم ☺️ @khanevadechandfarzandi