🔰 | شرکای روزگار سخت 🔹سفر وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران به مسکو و پکن در بحبوبه مذاکرات هسته‌ای با آمریکا، اقدامی خردمندانه و ناشی از تجربیات تلخی است که آقای عراقچی و متولیان سیاست‌خارجی از آن درس گرفته‌اند. عراقچی به مسکو رفت و پیام‌ رهبر معظم انقلاب اسلامی را با خود برد و در سفر به چین نیز حامل پیام‌ رئیس‌جمهور بود. آقای عراقچی در پکن از یک حقیقت و درایت عمیق پرده برداشت؛ او گفت چین و روسیه دو شریک راهبردی و دوستان نزدیک ما هستند و در زمان سختی‌ها در کنار ما بوده‌اند. 🔹در این‌که کشورهای مختلف از جمله روسیه و چین به دنبال منافع خود هستند تردیدی نیست. این خصلت روابط خارجی است که کشورها با یکدیگر هم‌زمان اشتراک منافع و اختلاف و حتی تضاد منافع دارند. ماجرای روابط جمهوری اسلامی با چین و روسیه نیز از این چارچوب خارج نیست. می‌گویند چرا جمهوری اسلامی در روابط خارجی بر مسکو و پکن تمرکز دارد و از غرب فاصله گرفته است. این در حالی است که مذاکره‌ با غرب نسبت به حوزه شرق، حجم به مراتب بیشتری از وقت سیاست‌خارجی را به خود اختصاص داده است. اما متأسفانه دولت‌های غربی به توافقات حاصل شده از مذاکرات، کمترین وقعی نگذاشته‌اند. این یک واقعیت است. حتی در موارد متعدد رویکردهای خصمانه را نیز در پیش گرفته‌اند. اما اختلاف منافع با چین و روسیه سبب نشده سران آن دولت‌ها از همکاری‌های اقتصادی با ایران دست بکشند و رویکرد غیر دوستانه به خود بگیرند. 🔹اینک که مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا در دستور کار کشور قرار دارد، باید با اقتدار و رعایت خطوط قرمز از منافع ملی صیانت کرد. در عین حال صرف نظر از این‌که مذاکرات با آمریکا به توافق منجر بشود یا نشود، کمترین اختلال در مسیر روابط خارجی با بخش شرقی و خاصه همسایگان و روسیه و چین نباید اتفاق بیفتد. تعمیق روابط با روسیه و چین و عربستان در میانه مذاکرات هسته‌ای با آمریکا صرفا با در نظر گرفتن تحقق سناریوی شکست مذاکرات اهمیت ندارد. بلکه حتی اگر مذاکرات مفید و مؤثر معطوف به توافق مطلوب با آمریکایی‌ها مد نظر است، راه درست همین است که دستگاه سیاست‌خارجی کشور در پیش گرفته است. ✍🏼